Uniesie nas wiatr

Akcja filmu rozgrywa się w małej, kurdyjskiej miejscowości w Iranie, dokąd z Teheranu przybywa grupa mężczyzn. Czekają oni na śmierć stuletniej staruszki i ceremonię pogrzebową. To właśnie oczekiwanie jest tematem filmowej opowieści. Fabuła jest tu pretekstem do filozoficznej dyskusji o życiu i śmierci, naturze przemijania, smakowaniu teraźniejszości lub gubieniu jej w pogoni za przyszłością. Umyka nam świat świat i jego cuda, choć nawet o tym nie wiemy. Film jest przepełniony liryzmem i nastrojem kontemplacji. Chwile ciszy podkreślają to, co nam umyka z oczu - przemijanie. W filmie reżyser zatrudnił nieprofesjonalnych aktorów - mieszkańców wioski Siah Dareh, podkreślając tym realizm swego dzieła, które stawia przed nami więcej pytań niż odpowiedzi. Tytuł filmu został zaczerpniety z wiersza poetki Forug Farohzad zmarłej tragicznie w 1966 r. Postać bohatera to alter ego samego Kiarostamiego.