W pałacu możliwości. Emily Dickinson

Dziś uznawana za najwybitniejszą poetkę amerykańską, największą, obok Whitmana, Poe'go i Melville'a przedstawicielkę literatury romantycznej w tym kraju. Jej twórczość odkryto i doceniono jednak dopiero po śmierci autorki, w 1886 roku. Cały ów dorobek, 1775 wierszy leżał ukryty w zamkniętym na klucz kuferku w pokoiku na piętrze domu, w którym mieszkała i w którym spędziła ostatnie 25 lat życia. Emily Dickinson urodziła się w 1830 roku w Amherst, w stanie Massachusetts, w rodzinie protestanckiego pastora. Ojciec był prawnikiem, skarbnikiem Amberst College, jednej z najlepszych uczelni Nowej Anglii. Wychowywana w surowym duchu protestanckim Emily ukończyła w rodzinnej miejscowości szkołę średnią i rozpoczęła następnie studia w Mount Holyoke, które jednak po roku przerwała i wróciła do miasteczka, którego, poza podróżą do Waszyngtonu i dwiema wizytami u lekarza w Bostonie, nie opuściła aż do śmierci. Tę ucieczkę od świata - biografowie snując domysły na temat chorobliwego wręcz unikania ludzi, wskazują na zawód miłosny, agorafobię bądź chorobę Brighta - odzwierciedla twórczość Emily Dickinson, w której dominują tematy odrzucenia, odejścia, zamknięcia, motywy miłości, cierpienia i śmierci. Splatając drobne spostrzeżenia codziennego życia z kontemplacją i egzystencjalną refleksją, autorka tworzy metafizycznie skondensowany, ściśle osobisty - i osobliwy - świat poetycki. Furtkę do tego uniwersum otwiera monodram poetycki dwóch znakomitych aktorek, Anny Polony i Anny Radwan, mówiących wiersze Emily w przekładzie Stanisława Barańczaka. Poznamy urodę twórczości Emily Dickinson, rewolucjonizującą poezję anglojęzyczną, zbliżymy się też, być może, do tajemnicy życia tej niezwykłej artystki.