Wałęsa. Człowiek z nadziei

Filmowa biografia Lecha Wałęsy, obejmująca okres od krwawo stłumionych strajków w Stoczni Gdańskiej w grudniu 1970 roku do słynnego przemówienia przed połączonymi izbami amerykańskiego Kongresu 15 listopada 1989 roku. "O tym, że film"Wałęsa... "jest najtrudniejszym tematem, jaki podejmowałem kiedykolwiek w ciągu moich 55 lat pracy filmowej, wiem dobrze, ale nie widzę żadnego innego reżysera, który może zrobić film o Lechu, z którego ja będę zadowolony. () Od pierwszej chwili, kiedy jeszcze w czasie rozmów Solidarności z Komisją Rządową, poznałem Wałęsę, wzbudził mój podziw. Film będzie tego odbiciem" - mówił o genezie "Wałęsy. Człowieka z nadziei" Andrzej Wajda. Sędziwemu reżyserowi szczególnie zależało też, by jego dzieło zainteresowało ludzi młodych, stąd w scenariuszu znalazły się zwroty językowe, których nie używano w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia, zaś w ścieżkę dźwiękową wpleciono wiele piosenek polskich zespołów rockowych z okresu schyłkowego PRL - u. W zamyśle Wajdy "Wałęsa. Człowiek z nadziei" stanowi zwieńczenie trylogii, w skład której wchodzą też "Człowiek z marmuru" i "Człowiek z żelaza". Reżyser zasugerował to nie tylko w tytule, ale także w jednej ze scen filmu. Niewątpliwą zaletą "Wałęsy" jest dynamiczny montaż, zgrabnie łączący archiwalne sceny dokumentalne z fabułą oraz mistrzowska tytułowa rola Roberta Więckiewicza, o której jeden z recenzentów napisał, że "gdy w ostatniej scenie pojawia się prawdziwy Wałęsa, przemawiający w amerykańskim Kongresie - odczuwamy pewien dyskomfort". Marzec 1981. Sławna włoska dziennikarka Oriana Fallaci w towarzystwie tłumacza przyjeżdża na gdańskie blokowisko, by zrobić wywiad z Lechem Wałęsą, jeszcze do niedawna nikomu nieznanym robotnikiem, a dziś przywódcą liczącej 10 milionów ludzi "Solidarności" - pierwszego niezależnego związku zawodowego po wschodniej stronie "żelaznej kurtyny". Już początek rozmowy ujawnia, że dojdzie do starcia dwóch silnych osobowości. Zarówno Fallaci, jak i Wałęsa chcą narzucić swój styl rozmowy. Kolejne pytania dziennikarki stają sie pretekstem do długich retrospekcji, odsłaniających poszczególne etapy życiowych losów Lecha Wałęsy. Grudzień 1970. Na wybrzeżu wybucha bunt robotników przeciwko władzy komunistycznej. Młody Wałęsa, podówczas już zaangażowany w działalność opozycyjną, próbuje powściągać swych bardziej krewkich kolegów, ale i tak wpada w ręce Służby Bezpieczeństwa. Jej funkcjonariusze szantażem zmuszają go do podpisania kilku dokumentów. Po opuszczeniu aresztu Wałęsa wraca do pracy w stoczni. Rodzą mu się kolejne dzieci. Nie rezygnuje z działalności konspiracyjnej, przez co sprowadza na siebie i swoją rodzinę liczne szykany i kłopoty. Jego życie osobiste z pewnością ległoby w gruzach, gdyby nie żona Danuta. Kiedy jego całymi dniami nie ma w domu (bo konspiruje albo siedzi w więzieniu), to na jej barkach spoczywa wychowanie dzieci i zapewnienie rodzinie choćby pozorów stabilizacji.