Wenus

Jak wciągająco opowiadać o starości, pokazali twórcy tego kameralnego i przejmującego brytyjskiego komediodramatu. Maurice Russell, emerytowany aktor, mieszka w Londynie. Kiedyś sławny, teraz wiedzie dość nudne i monotonne życie. Spotyka się co prawda ze swoimi przyjaciółmi, równie leciwymi Ianem i Donaldem, oraz żoną Valerie, lecz starość daje się we znaki. Pogodne dni przeplatają się z chwilami depresji. Pojawienie się młodziutkiej Jessie odmienia sytuację. Dziewczyna, prasiostrzenica Iana, przyjechała z prowincji. Maurice chce pokazać Jessie Londyn. Historia subtelnej, lecz także nieco pikantnej relacji młodziutkiej Jessie oraz starego aktora, Maurice'a. Historia nietypowa i opowiedziana z wielkim filmowym wyczuciem. Bohaterowie reprezentują inne światy - nie tylko pokoleniowo, ale także mentalnie. Na ich styku spotykają się ludzie i emocje, ukazując pełne spektrum człowieczeństwa. Nie znajdziemy tu taniego moralizowania czy prób szokowania. Są pełnokrwiści bohaterowie pokazani czujnym okiem operatora Harisa Zambarloukosa (Mamma Mia!, Thor). Są też i wielkie kreacje aktorskie: Jodie Whittaker jako Jessie oraz Petera O'Toole jako Maurice'a. Jak na angielskie kino przystało, role drugoplanowe to nie tylko ozdobniki. Vanessa Redgrave, Leslie Phillips czy Richard Griffiths prezentują w filmie Rogera Michella najwyższą klasę. Wenus to kino, które nigdzie się nie spieszy, ale wciąga widza bardziej z każdą minutą. Wyróżnienia British Independent Film oraz Humanitas Prize.