Wierzę, pomóż niedowiarstwu memu

Wierzyć w Chrystusa to jedna z najtrudniejszych rzeczy; wierzyć to zostawić za sobą świat zewnętrznych i wewnętrznych zmysłów i wchodzić w świat, który znajduje się poza zmysłami, świat niewidzialnego, najwyższego i niepojętego Boga, twierdził Marcin Luter. A Jan Kalwin dopowiadał: Kiedy podkreślamy, że wiara winna być pewnai mocna, nie mamy na myśli pewności bez wątpienia czy mocy bez niepokoju. Twierdzimy natomiast, że wierzący żyjąw stanie ustawicznej walki z własnym brakiem wiary i dalecy są od niezmąconego sumienia. Z drugiej strony zaprzeczamy, jakoby mieli upadać i porzucać ufność w Boże miłosierdzie, bez względu na to, jak wielkie przeżywają zaburzenia. Jeżeli dobrze uświadomimy sobie, co Bóg dał każdemu z nas, będzie dla nas oczywiste, że nikt prawie nie posiada silnej wiary, u niektórych jej moc jest taka sobie, u większości zaś wiara jest słabiutka. Czym jest wiara? Czym zwątpienie? Czym ateizm? Co to znaczy być chrześcijaninem? Czy wiara i wątpienie mogą istnieć w człowieku w tym samym czasie?Kalwin twierdzi, że wątpienie jest naturalną właściwością chrześcijańskiego życia. Rodzi się ono z niewiary w sercu człowieka. Lecz z tą niewiarą można walczyć i wreszcie ją pokonać. A wiara łączy wierzącego człowieka z Chrystusem. Łączy nie poprzez naśladowanie, lecz poprzez odpowiedź całego człowieka na objawienie Boga. Chrystus - pisał Kalwin - przyjmowany jest nie tylko przez rozumienie i wyobraźnię. Bóg przecież obiecuje nam, że nie poprzestaniemy na oglądzie i wiedzy, lecz będziemy cieszyć się społecznością z Bogiem. Celem autorów reportażu jest opowiedzieć o wierze i wątpliwościach, które towarzyszą ludziom wierzącym, o sytuacjach, w których ludzie tracą wiarę i ją odzwyskują, o szczęściu i łasce wiary, o poczuciu spełnienia, gdy ona jest.