Wieża elfów

Siergiej jest reżyserem z ogromną pasją teatralną. Wierzy, że sztuka może zmieniać świat na lepsze. Prowadzi terapię zajęciową w zamkniętym szpitalu psychiatrycznym, polegającą na wystawieniu dramatu "Wieża Elfów", napisanego przez jednego z pacjentów. Sztuka jest baśnią metaforyczną. Główny bohater, Elf, trafia do chciwego i okrutnego świata ludzi, którego mieszkańcy troszczą się wyłącznie o siebie i o własne przetrwanie. Elf pragnie podarować ludziom skrzydła, oderwać ich od codzienności. Nikt mu nie dowierza, spotyka go jedynie drwiący śmiech. Tylko pewna niepełnosprawna dziewczyna umie mu zaufać i wznosi się ponad ludźmi i ich problemami. Siergiej, trafiwszy do szpitala psychiatrycznego, zobaczył tam nie chorych pacjentów, lecz wyjątkowych, wrażliwych ludzi. Swoiste Elfy, które usilnie stara się uwolnić z klatki przesądów, przywrócić światu i samym sobie. On traktuje ich z szacunkiem należnym twórczym artystom, oni mu zaufali. Ich wzajemna relacja wynika z wiary, że sztuka jest po to, by zmieniać świat na lepsze. Film dokumentalny,