Wróg ludu

Scenariusz na motywach dramatu Henryka Ibsena o tym samym tytule. Ogromny optymizm wśród mieszkańców niewielkiej norweskiej miejscowości wywołała wiadomość, że znajdujące się na ich terenie źródła wody mają właściwości lecznicze. Poczyniono już spore inwestycje z myślą o przyciągnięciu turystów i kuracjuszy. Burmistrz miasta Peter Stockmann stanął na czele organizacji, która ma nadzorować dalszy rozwój i wodne inwestycje miasta. Brat burmistrza, naukowiec Thomas Stockmann, ma również niemałe zasługi w dokonanym odkryciu. On pierwszy zorientował się, jak dalece cenne są tutejsze źródła. To on sugerował, by system rurociągów poprowadzić tak, aby uchronić ujęcia wody od zanieczyszczeń odprowadzanych do ścieków przez pobliską garbarnię. Niestety jego rady zostały zignorowane. Wkrótce doktor Stockmann otrzymuje z uniwersyteckiego laboratorium informację, że w wodzie wykryto bakterie wywołujące groźne zatrucia. Naukowiec postanawia ostrzec współmieszkańców. Zyskuje poparcie lokalnej prasy, która widzi w nim lokalnego bohatera. Rozpowszechniane przez doktora i jego popleczników informacje doprowadzają do wściekłości burmistrza, którego nie interesuje prawda o źródłach lecz fakt, że rozprowadzane przez jego brata informacje doprowadzą miasto do bankructwa. Burmistrz zwołuje posiedzenie rady miejskiej i mieszkańców, na którym doktor Thomas Stockmann zostaje uznany za wroga publicznego. Odtąd naukowiec, jego żona Catherine i ich dzieci skazani są na ostracyzm i szykany. Pozostaje przy nich jedyny przyjaciel, kapitan Forster (Richard Bradford), który proponuje im pomoc w dostaniu się do Ameryki. Stockmann i jego rodzina odmawiają, chcą pozostać tam gdzie jest ich dom i walczyć o prawdę.