Współistnienie

Ekolodzy biją na alarm, że wiele gatunków zwierząt i roślin ginie bezpowrotnie lub jest zagrożonych wyginięciem. Tymczasem populacja kormoranów i łabędzi systematycznie rośnie. Jeszcze 20 lat temu kormoran znany był bardziej z piosenek czy poezji niż obserwacji przyrody. Obecnie ich populacja jest tak duża, że hodowcy ryb domagają się prawa do odstrzału części ptaków, które pustoszą zarybione stawy. Na Pomorzu kormorany i czaple mają swoje tereny lęgowe. Każda para wyprowadza trzy lub cztery pisklęta. Młode trzeba intensywnie karmić. Rodzice i ich potomstwo potrzebują podobno półtora kilograma ryb dziennie. Obliczono, że przeciętna kolonia tych ptaków w ciągu jednego sezonu lęgowego zjada około 17 ton ryb. Na tym tle rodzą się problemy we wzajemnym współistnieniu ludzi i kormoranów. Jeszcze w połowie XX wieku populacja kormoranów w Europie była tak mała, że w Polsce wprowadzono wobec nich ostre przepisy ochronne. Obowiązują one do dziś, choć sytuacja diametralnie się zmieniła. Hodowcy ryb i rybacy chcą odstrzałami regulować liczebność tych ptaków. Ornitologów natomiast interesuje fenomen kormoranów, które na przekór warunkom, jakie niesie współczesna cywilizacja, dynamicznie się rozmnażają.