Za czerwonym murem

"Kultywowanie przymiotów ducha i charakteru", "zbawienie dla odczuwających istot", "moralne standardy na różnych poziomach" - to niektóre z zagadnień, jakie poddają pod rozwagę entuzjaści Falun Gong, praktyki duchowej, której podstawy stworzył w 1992 roku Li Hongzhi, czerpiąc ze starożytnej chińskiej gimnastyki zdrowotnej oraz buddyjskiej duchowości. Poprzez ćwiczenia i medytację "Wielkie Prawo Koła Praw", bo tak tłumaczy się nazwę Falun Gong, ma poprawiać kondycję ciała i umysłu, wpływać na zdrowie i samopoczucie. Liczba zwolenników tej swoistej "terapii" rosła bardzo szybko. Po siedmiu latach wynosiła już 70-milionów w samym Państwie Środka. Właśnie wtedy zainteresowały się nią władze Chin, na czele z samym prezydentem Jiangiem Zeminem. Mimo iż do praktykujących należało wielu wysokich rangą funkcjonariuszy Partii, Falun Gong zostało uznane za religię i oficjalnie zakazane. O tym, jak surowo egzekwowany jest ów zakaz świadczą złowieszcze statystyki: w więzieniach i obozach pracy przebywa dziś ponad 200-tysięcy praktykujących, a blisko 2500 spotkał już tragiczny koniec. Pojawiły się nawet doniesienia, iż więzionym usuwane są organy, które następnie sprzedaje się na rynku przeszczepów. Dokument "Za czerwonym murem" odsłania wstrząsające fakty na temat prześladowań ludzi, których jedyną zbrodnią jest praktykowanie filozoficzno-duchowego systemu. Głównymi bohaterami filmu jest dwoje z nich - znany malarz, który za uprawianie Falun Gong był poddawany torturom oraz pewna amerykańska gospodyni domowa, która aktywnie uczestniczy w ruchu na rzecz poprawy sytuacji więźniów w Chinach. W produkcji tej wykorzystano ponadto niepublikowane wcześniej nagrania, wywiezione nielegalnie z Chin oraz wywiady z takimi postaciami, jak aktywista praw człowieka Clive Ansley oraz dziennikarz, zdobywca nagrody Pulitzera Ian Johnson. O tym, jak kontrowersyjnym filmem jest "Za czerwonym murem" świadczy również fakt, że z jego emisji wycofała się kanadyjska sieć telewizyjna CBC, ulegając naciskom chińskiej ambasady.