Apollo z Bellac

"Apollo z Bellac" to jedna z głośniejszych, lecz nie najwyżej cenionych sztuk Giraudoux. Pełna subtelnej satyry i poezji; lekka, a przez to łatwa do strywializowania przez nieumiejętną inscenizację. W mistrzowskiej reżyserii Adama Hanuszkiewicza ukazuje jednak całą swą wartość. Staje się poematem o ludzkiej tęsknocie do piękna, o jego potrzebie i obecności w każdym, nawet najbardziej antypatycznym człowieku. Wybitny spektakl Hanuszkiewicza promieniuje ciepłem i życzliwością w ukazywaniu ludzkich spraw, zarówno tych małych i śmiesznych, jak i większych, ważnych. Oprócz reżyserii wielką zaletą przedstawienia jest aktorstwo. Godne szczególnej uwagi są zwłaszcza znakomite kreacje Kaliny Jędrusik, Jacka Woszczerowicza i Adama Hanuszkiewicza. Fabuła sztuki jest nadzwyczaj prosta. Nieśmiała, pełna zahamowań dziewczyna imieniem Agnieszka spotyka przypadkiem niejakiego pana de Bellac, który zdradza jej tajemnicę powodzenia u mężczyzn. By je zdobyć, wystarczy tylko mówić wszystkim, że są piękni. Agnieszka zaczyna stosować receptę nieznajomego w pracy. Umiejętnie łechtając próżność współpracowników i zwierzchników, sprawia, że nudne biurowe życie zmienia się nie do poznania.