Cud purymowy

Jan Kochanowski, łódzki robotnik w średnim wieku, mieszka wraz z żoną i dorosłym synem w niewielkim, skromnym mieszkaniu w bloku. Jan pracuje w fabryce, jego żona zajmuje się domem, a syn większość czasu spędza z kolegami - kibicami jednego z łódzkich klubów piłkarskich. Młodzi z zaangażowaniem godnym lepszej sprawy szukają okazji do bójki z każdym, kto wejdzie im w drogę. Najchętniej, rzecz jasna, z kibicami innych drużyn. Jeśli chwilowo nie ma się z kim bić, młodzież poświęca się walce słownej, wypisując na murach domów obelżywe napisy, deprecjonujące piłkarskich przeciwników. W ich środowisku za największą obelgę uważa się porównanie kogoś do Żyda - odwiecznego wroga prawdziwych Polaków - katolików, knującego intrygi i spiski. Ów prymitywny, przesiąknięty irracjonalnym lękiem i wynikający z głębokiej niewiedzy antysemityzm młody Kochanowski wyniósł z domu. Jego ojciec, Jan, nigdy nie krył przed rodziną (i resztą świata) swoich poglądów. Według niego przyczyną wszelkiego zła i nieszczęść są właśnie Żydzi. Kiedy upada zakład pracy, w którym przez długie lata był zatrudniony, wie, gdzie szukać winnych. Dla rodziny Kochanowskich utrata pracy przez ojca jest poważnym problemem. Z przygnębienia wyrywa ich niespodziewany i wielce tajemniczy telefon. Oto pewien nowojorski adwokat zaprasza Jana Kochanowskiego na spotkanie, albowiem ma mu coś niezwykle ważnego do zakomunikowania. W ekskluzywnej restauracji, w której Jan czuje się raczej niepewnie, oznajmia mu, że dostał pokaźny spadek.