Drakula

Fabuła "Drakuli" Badhama w ogólnym zarysie podąża ścieżką wyznaczoną przez powieść Stokera, ale film nie jest wierną ekranizacją literackiego oryginału. Pewne zmiany pojawiły się już w sztuce Hamiltona Deane'a i Johna Balderstona, inne wprowadził scenarzysta filmu W.D. Richter. Z obrazu Badhama zniknęła między innymi część książki Stokera rozgrywająca się w Transylwanii. W filmie hrabia Drakula od razu przybywa do Londynu i obiera za swą siedzibę zrujnowane opactwo, a następnie usiłuje przywieść do zguby dwie młode kobiety - Minę i Lucy. U Badhama wyraźniej niż w większości filmowych wersji "Drakuli" podkreślony jest erotyczny magnetyzm wampira. W archetypicznym "Nosferatu" F.W. Murnaua upiór był odrażającym, nieludzkim potworem; tymczasem postać kreowana przez Franka Langellę przyciąga mrocznym, niebezpiecznym urokiem - swoje demoniczne oblicze wampir odsłania stopniowo i w pełni ujawnia dopiero pod koniec opowieści. "Drakula" nie odniósł tak wielkiego sukcesu jaki mu wróżono. Zdaniem wielu krytyków film nie trafił w swój czas. Obecnie obraz Badhama odbierany jest lepiej niż w momencie premiery. Współcześni fani horroru cenią film zwłaszcza za wybitne walory produkcyjne: wspaniałe, stylizowane zdjęcia Gilberta Taylora, zaprojektowane z wyobraźnią dekoracje oraz sugestywną atmosferę gotyckiej baśni. Ta romantyczna interpretacja mitu "Drakuli" zapowiadała już kierunek, w którym kilkanaście lat później miał pójść F.F. Coppola w swojej autorskiej, genialnej adaptacji powieści Stokera.