Golfista

Stanisław Aronson urodził się w Warszawie w 1925 roku w zamożnej rodzinie żydowskiej. W 1931 roku z siostrą i rodzicami przeniósł się do Łodzi i tam rozpoczął naukę w szkole. Gdy zaczęła się wojna miał 14 lat. Wtedy skończyło się jego dostatnie i szczęśliwe. Stanisław Aronson Holocaust przeżył w sposób skrajnie nietypowy. Kilka dni po wybuchu wojny cała rodzina ruszyła na wschód i zatrzymała się we Lwowie, który niebawem przeszedł w ręce Sowietów. Życie codzienne w okupowanym Lwowie było tak trudne, że Aronsonowie postanowili wrócić do Warszawy. Po pewnym czasie zamieszkali na terenie getta. Podczas wywózki do obozu koncentracyjnego niespełna 18-letni Stanisław uciekł z transportu. Został żołnierzem Kedywu Kolegium "A", najbardziej elitarnej, najlepiej uzbrojonej i najpilniej strzeżonej grupy w całej Armii Krajowej. Miał kwaterę, fałszywe papiery, legalną pracę. W latach 1943-1944 brał udział w wielu akcjach sabotażowych i dywersyjnych. Od pierwszego dnia walczył w Powstaniu Warszawskim i został ranny. Latem 1945 roku w dramatycznych okolicznościach opuścił Polskę. Przez Czechosłowację, Węgry i Austrię przedostał się do Włoch, gdzie wstąpił do II Korpusu generała Andersa. Po pewnym czasie osiadł w Palestynie. Walczył o niepodległość państwa Izrael, ponad 20 lat pracował w Biurze Rzecznika Armii Izraela. O swojej przeszłości, którą zostawił w Polsce, nie opowiadał ani przyjaciołom, ani najbliższej rodzinie. Gdy już ostatecznie odszedł z izraelskiej rezerwy, latem 1988 roku, po 43 latach nieobecności, przyjechał do Polski. Wtedy żyli jeszcze jego koledzy z konspiracji i Powstania Warszawskiego. Spotkania z nimi spowodowały, że odżyły dawne wspomnienia. W roku 2009, w Wydawnictwie "Znak" ukazała się książka Patrycji Bukalskiej "Rysiek z Kedywu. Niezwykłe losy Stanisława Aronsona", a bohater tej książki został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.