Grzebanie

Spektakl, 104 min, Polska 1999 Autor: Jerzy Jarocki wg Stanisława Ignacego Witkiewicza Scenariusz i reżyseria: Jerzy Jarocki Scenografia: Jerzy Juk Kowarski Muzyka: Stanisław Radwan Występują: Jan Frycz (Witkacy, Walpurg, St. Ignacy, Czarny), Dorota Segda (Czesia, Siostra Anna, Dziwka Bosa), Danuta Maksymowicz (Matka, Siostra Barbara), Beata Fudalej (Nina, Księżna, Jadwiga), Małgorzata Hajewska (Helenka), Katarzyna Gniewkowska (Solska), Jerzy Trela (Mitas), Krzysztof Globisz (Grabarz I, Stary, Brat I), Szymon Kuśmider (Grabarz II, Młody, Brat II, Czeladnik I), Zygmunt Józefczak (Ojciec, Burdygiel, Profesor), Andrzej Hudziak (Czeladnik II, Grun), Krzysztof Stawowy (Kmiotek I, Urzędnik), Ryszard Łukowski (Pełnomocnik), Rafał Dziwisz (Kmiotek II) Jerzy Jarocki uchodzi nie tylko za jednego z najwybitniejszych polskich reżyserów teatralnych, lecz także za wybitnego znawcę Witkacego. Wielokrotnie inscenizował sztuki autora "Nienasycenia". Szczególny rozgłos zyskały "Matka" i "Szewcy", wystawione w krakowskim Starym Teatrze. Zafascynowany niezwykłą osobowością i zupełnie wyjątkowym sprzężeniem talentów malarza, literata, fotografika i filozofa - marzył nawet o napisaniu trylogii poświęconej życiu Stanisława Ignacego Witkiewicza. Z tych zamiarów zrodził się "Staś" - sztuka, obejmująca okres od 1885 roku, czyli narodzin Witkacego, do roku 1915, kiedy zmarł jego ojciec, Stanisław Witkiewicz, wybitny pisarz, malarz, krytyk sztuki. "Grzebanie" to kolejny utwór Jarockiego, którego głównym bohaterem jest twórca "Pożegnania jesieni" i wydarzenia z nim związane. Tytuł sztuki nawiązuje do pogrzebu domniemanych szczątków Witkacego na cmentarzu na Pęksowym Brzyzku. Fakt ten w sposób symboliczny zwieńczył życie Stanisława Ignacego Witkiewicza, przywracając go Tatrom i Zakopanemu, gdzie przez długie lata tworzył. Spektakl Jarockiego jest ciekawą, osobistą próbą ponownego odczytania zarówno dzieła, jak i życia Witkacego. Główny bohater sztuki w różnych wcieleniach odbywa fantastyczną podróż po krainie własnej przeszłości. Gości również w teraźniejszości, próbującej oddać mu ostatnią posługę. Zjawia się w swoich sztukach, rozmawia z ich bohaterami. Spotyka rodziców i kobiety, które los postawił niegdyś na jego drodze. Jarocki wystawił "Grzebanie" po raz pierwszy wraz ze studentami PWST 30 grudnia 1995 roku w krakowskim Starym Teatrze. Telewizyjna wersja spektaklu różni się od scenicznego pierwowzoru, tak pod względem obsady, jak i sposobu realizacji scen, nawiązujących do biografii Witkacego (część z nich, np. zakopiański pogrzeb artysty, została przeniesiona w plener).