Ken Burn’s Jazz - historia jazzu Odcinek 12 - Nocne arcydzieła

Streszczenie odcinka

We wczesnych latach 60. jazz zaczyna mieć problemy. Młodzi ludzie teraz zdecydowanie wolą rock ' n ' roll, chociaż Louis Armstrong wyprzedza Beatlesów z "Hello Dolly", a Stan Getz budzi szaleństwo bossa novy. Zdesperowani muzycy wyjeżdżają za pracą za granicę, w tym saksofonista Dexter Gordon. Krytycy dzielą muzykę na antagonistyczne szkoły: dixieland, swing, bebop, hard bop, modal jazz, free jazz, awangarda i wiele innych. W czasie walk emancypacyjnych część muzyków, jak: Max Roach, Charles Mingus, Archie Schepp i The Ensemble of Chicago, łączy muzykę z protestami społecznymi John Coltrane umiera młodo, Miles Davis stwierdza, że skoro nie może wyprzedzić muzyków rockowych, powinien połączyć z nimi siły. Tworzy niezwykle popularną muzykę zwaną fusion. Louis Armstrong i Duke Ellington umierają w latach 70. i zdaniem niektórych, jazz umiera razem z nimi. Potem, gdy zdaje się być jeszcze bardziej desperacko, Dexter Gordon wraca z Europy i udowadnia, że jazz głównego nurtu wciąż ma słuchaczy. Pojawia się nowa generacja muzyków, pod wodzą trębacza Wyntona Marsalisa, chętnych, by tworzyć w odniesieniu do wielkich tradycji jazzu. Muzyczna podróż, która zaczęła się dance hallach, saloonach i ulicznych paradach Nowego Orleanu we wczesnych latach 20. XX wieku trwa i zdaje się nie zwalniać. Wchodząc w następne stulecie, jazz jest wciąż żywy, ciągle się zmienia i swinguje.