Od Rzewuskiego do Bujaka

Fotograf Marian Curzydło, z krakowskiego studia telewizyjnego mieszczącego się przy ul. Cechowej, zaprasza w podróż w czasie, podczas której przypomina historię fotografii na ziemiach polskich, a zwłaszcza pod Wawelem, od 1839 roku do dnia dzisiejszego. Pomagają mu w tym m. in.: Konrad Pollesch, prof. Zbigniew Łagocki z Katedry Fotografii krakowskiej ASP i fotografik Adam Bujak. W dwuczęściowym filmie realizatorzy mówią o ludziach, którzy fotografię tworzyli i rozwijali oraz technice, która im służyła. W pierwszej części filmu opowiadają o początkach fotografii. Można przyjąć, że pojawiła się nad Wisłą w latach 30. XIX wieku. W styczniu 1839 roku w "Kurierze Warszawskim" zamieszczono wzmiankę o pierwszym fotografie. Z pewnością był jednym z wędrownych wykonawców zdjęć - a właściwie dagerotypów - którzy ze sprzętem na plecach przemierzali kraj w poszukiwaniu klientów pragnących na pamiątkę uwiecznić siebie i bliskich. Początek fotografii stacjonarnej, opartej na atelier, dał w Krakowie Walery Rzewuski, który otworzył zakład w miejscu zajmowanym dziś przez Konsulat Federacji Rosyjskiej. Na początku lat 60. XIX wieku narodziła się specyficznie polska fotografia: patriotyczno-polityczna, rejestrująca wydarzenia przed powstaniem styczniowym i w jego trakcie. Jej głównymi wykonawcami byli Rzewuski - w Krakowie i Karol Beyer w Warszawie. Już po śmierci Rzewuskiego polscy fotografowie wychodzą w plener. Wtedy to Avit Szubert wykonuje pierwsze zdjęcia Tatr i Szczawnicy. Po roku 1870, za sprawą firmy Kodak, która wyprodukowała pierwszy amatorski aprat, w fotografii nastąpiła rewolucja.