Pomocnik

Philippe Lioret to interesujący reżyser i scenarzysta, którego filmy nie są może bardzo dobrze znane w Polsce, lecz nad Sekwaną twórca już dawno zwrócił na siebie uwagę. Nagradzane Nie martw się o mnie czy Witamy są tego dobitnym przykładem. Camille wraca na rodzinną wyspę w Bretanii. Lata temu mieszkała tu z rodzicami, którzy już nie żyją. Camille, będąc teraz paryżanką, zamierza sprzedać rodzinny dom na wyspie. Podczas porządków znajduje książkę nieznanego jej autora. Zaintrygowana zaczyna czytać. Okazuje się, że mężczyzna znał rodzinę Camille. Cofamy się do lat 60. i momentu, kiedy nieznajomy Antoine Cassendi przybywa na wyspę jako nowy latarnik. Na początku jest nieprzychylnie przyjmowany przez mieszkańców. Tutaj nie lubi się obcych i nie ufa im. Dopiero znajomość z małżeństwem Le Guen zmienia sytuację. Mabe i jej mąż Yvon przekonują się, że Cassendi to dobry człowiek, wart przyjaźni. Kontakty między całą trójką zacieśniają się. Antoine zaczyna coraz bardziej intrygować Mabe i najbliższe zdarzenia nie będą łatwe dla wszystkich. Niedługo potem Mabe odkrywa, że jest w ciąży. Córeczkę postanawia nazwać Camille. Intrygujący, starannie zrealizowany melodramat. Charakterystyczne dla francuskiego kina pogłębienie psychologiczne postaci, aktorstwo i formalna staranność to największe atuty obrazu Lioreta. Zdjęcia kręcono w naturalnych plenerach, osiągając efekt naturalności, tworząc specyficzną atmosferę filmu. Wspaniałe kreacje stworzyli Philippe Torreton i Sandrine Bonnaire, zwraca też uwagę jakość aktorstwa drugiego planu. Operatorem był Patrick Blossier (Moje noce są piękniejsze niż wasze dni, Pokojówka z Titanica), a muzykę skomponował Nicola Piovani.