Zrozumieć nieświszczuki

Nieświszczuki powinny być uznane za bohaterów. Gdyby nie one, prerie, jakie znamy dzisiaj, od dawna nie istniałyby. Ludzie zaczęli jednak postrzegać nieświszczuki jako szkodniki i zwalczali je. Przez ostatnich dwieście lat osadnicy prowadzili wojnę z nieświszczukami. Zwierzęta te odstrzeliwano lub wpuszczano opary siarki do ich nor. Największy wpływ na zmniejszenie populacji nieświszczuków miał rządowy program ich masowego trucia poprzez podawanie pokarmu z dodatkiem strychniny. Zwierzęta te zwane też pieskami preriowymi, są prawdziwą atrakcję turystyczną pustyni w Arizonie. Dla zoologów zaś stanowią wielką tajemnicą z powodu dźwięków, które wydają nie dla zabawy, ale po to, by komunikować się z innymi przedstawicielami gatunku. Czy dźwięki te są na tyle zróżnicowane, że można mówić o osobnym języku piesków preriowych? W filmie zrealizowanym dla kanału BBC możemy zobaczyć wiele eksperymentów, które mają wyjaśnić naturę tych dźwięków. Prof. Con Slobodchokoff, znawca języka tych zwierząt, twierdzi, że nieświszczuki mają chybanajbardziej złożony język w świecie zwierząt i że to, co dla naszego ucha brzmi jak uciążliwy hałas, dla innych nieświszczuków jest częścią ciekawej rozmowy. Ponieważ zwierzęta te żyją w środowisku różnych drapieżników, profesora interesowało przede wszystkim, czy zwierzęta stosują jeden, czy też wiele odmiennych sygnałów ostrzegających przed poszczególnymi drapieżnikami? W ciągu trzydziestu lat badań zauważył, że nieświszczuki reagują w rozmaity sposób na różne drapieżniki. A zmiana kierunku, prędkości poruszania się, a nawet inna barwa drapieżnika powoduje, że nieświszczuki stosują odmienne nawoływania ostrzegawcze. Prof. Slobodchokoff ma nadzieję, że ludzie przestaną widzieć w nieświszczukach tylko szkodniki. I zwierzęta te będą mogły wreszcie wyjść z cienia bizonów, by stać się prawdziwymi bohaterami prerii.