Zuchwały Beaumarchais
Beaumarchais, l'insolent, Francja 1996
Rok 1773. Do Pierre-Augustina Caron de Beaumarchais zgłasza się Paul Philippe Gudin. Młodzieniec, rekomendowany przez Woltera, ubiega się o posadę sekretarza Beaumarchais.
Reżyseria:Edouard Molinaro
Czas trwania:96 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Film historyczny
Zuchwały Beaumarchais w telewizji
Galeria
Fabrice Luchini
jako Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais
Sandrine Kiberlain
jako Maria-Teresa
Manuel Blanc
jako Gudin
Michel Aumont
jako baron de Breteuil
Jean-François Balmer
jako Sartine
Jean-Claude Brialy
jako Abbot
Edouard Molinaro
Reżyseria
Edouard Molinaro
Scenariusz
Jean-Claude Petit
Muzyka
Michael Epp
Zdjęcia
Opis programu
Pierre Augustin Caron był w przedrewolucyjnej Francji parweniuszem. Urodził się w 1732 r. jako syn zegarmistrza z paryskiej dzielnicy Saint-Denis i solidnie wyuczył się zegarmistrzowskiego rzemiosła. Z pana Carona stał się panem de Beaumarchais, a nowe nazwisko wziął od posiadłości drugiej żony. Swoją działalność literacką określał jako "szlachetny odpoczynek" od zgiełku świata. Wielbił Woltera i stworzył wspólny front pisarzy dla obrony praw autorskich. Jego bujna natura znakomicie współgrała z burzliwą epoką, w której przyszło mu żyć. W filmie poznajemy go w roku 1773, kiedy to pod okiem autora w jednym z paryskich teatrów odbywają się pierwsze próby "Cyrulika sewilskiego", którego premiera odnosi umiarkowany sukces. Przegrana w sądzie kasacyjnym pociąga za sobą zajęcie jego dóbr oraz zakaz publikowania i wystawiania sztuk. Dzięki protekcji księcia Conti pisarz zyskuje możliwość rehabilitacji. Na polecenie Ludwika XV udaje się z tajną misją do Anglii, gdzie ma odkupić od kawalera d'Eon dokument kompromitujący króla. Niestety, Eon dowiaduje się przed nim o śmierci Ludwika XV i znika z otrzymanymi pieniędzmi. Uwięziony przez Anglików, Beaumarchais odzyskuje wolność dzięki interwencji Ludwika XVI, którego przekonuje do idei pomocy "powstańcom" występującym w Ameryce. Angażując własne fundusze, Beaumarchais wysyła buntownikom okręty wyładowane bronią. Zamiast spodziewanych towarów, na których miał nadzieję sporo zarobić, dostaje w zamian pisemne podziękowanie od amerykańskiego Kongresu. Pocieszeniem w tych trudnych chwilach jest dla niego wielkie powodzenie "Cyrulika sewilskiego", któremu wierny Gudin przywrócił pierwotny kształt, usuwając naniesione przez autora poprawki. Nie wierząc w powtórzenie sukcesu, Beaumarchais postanawia jednak zarzucić pisanie sztuk. Mija kilka lat, zanim przyjaciołom udaje się nakłonić go podstępem do opisania dalszych losów sprytnego cyrulika. "Wesele Figara" jest gotowe w 1781 r., ale - walcząc z cenzurą - Beaumarchais musi czekać aż do 1784 r., aby przeżyć swój największy triumf.