Andrzej Krzywy o DeMono: Dalej mamy coś do powiedzenia w muzyce [WIDEO]

Trzydzieści lat to kawał czasu. Daliście niedawno urodzinowy koncert w Warszawie. Fajny był?

Andrzej: Wiesz co, bardzo fajnie gra się, gdy wśród publiczności są w zasadzie sami przyjaciele i nasi znajomi, ludzie znający i doceniający naszą twórczość, będący z nami od dawna. Oni kochają nasze piosenki, znają je od dawna, znają słowa piosenek, więc taki koncert to samograj. To była dla nas ogromna przyjemność i duże wsparcie. W zasadzie mógłbym nie śpiewać tego dnia, publiczność zrobiłaby to za mnie (śmiech). Wszyscy śpiewali. Było cudownie.

Piotr: Całkiem nieźle wypadliśmy. Oczywiście to był tylko fragment koncertu akustycznego który przygotowaliśmy na trzydziestolecie. Na pewno było przy tym trochę stresu, wiadomo, tak jak Andrzej powiedział, zagraliśmy dla znajomych i przyjaciół, ale także dla muzyków, bacznie obserwujących analitycznie nasz występ, dźwięki, które wydobywaliśmy tego dnia. Wydaje mi się, że to był bardzo fajny występ.

Publika się bawiła, gwiazdy także. Akustyka w Forcie Sololnickiego w Warszawie również dała radę.

Piotr: Co do akustyki, Fort to nie jest łatwe miejsce do grania. Ale uważam, że udało się wykrzesać z tego miejsca maksimum.

Wasza płyta akustyczna zawiera 12 piosenek. Wybór ich był oczywisty? Nieoczywisty?

Andrzej: Wydaje mi się, że tak naprawdę tych piosenek na płycie mogłoby być dużo więcej. Przez te trzydzieści lat udało nam się dużo piosenek wprowadzić do rozgłośni radiowych. To jest taka kompilacja, taki przegląd z tych trzydziestu lat. Wybraliśmy piosenki popularne, a także mniej znane ale takie, które kiedyś były dla nas ważne. Jedna nowa piosenka promuje ten album czyli “Próżno nie chcę czekać na twoją miłość”. To utwór świeży, premierowy, piosenka napisana przez Boba Marley’a. Nie ukrywam, że to mój idol, i do niego wszystko się zaczęło w moim życiu. Reggae stanowiło o tym, co robię, królowało u mnie, aż 1987 roku trafiłem do zespołu DeMono. Na chwilę zapomniałem o tych klimatach. Niemniej jestem wdzięczny Robertowi Marleyowi za to, że był, bo tak naprawdę dzięki niemu stałem się muzykiem.

TUTAJ