Bitwy żołnierza polskiego Tobruk 1941

Streszczenie odcinka

Przerzuceni w 1939 roku na wschód, zniewoleni przez Rosjan i pozbawieni w Katyniu dowódców, nie złożyli broni. Droga Polaków do Ojczyzny wiodła przez pół Azji, Afrykę Północną i całą zachodnią Europę. Po raz pierwszy dali znać o sobie w 1941, gdy nie bacząc na własne straty, utrzymali afrykański Tobruk. W krytycznym dla aliantów roku, to właśnie Polacy dawali nadzieję na zwycięstwo. Późniejsze lądowanie we Włoszech otwierało drogę na Berlin. Szlak przez Rzym zagradzało jednak Monte Cassino. Wzgórze padło dopiero pod naporem Polaków. Ich krew zabarwiła porastające okolicę maki. Na północy Belgię i Holandię wyzwalała Dywizja Pancerna generała Maczka. Pod Falaise rozbiła zgrupowanie tygrysów, po zdobyciu Bredy osiągnęła linię strategicznej Mozy. Pancerniacy zyskali szacunek Belgów i Holendrów za powstrzymanie się od ostrzału miast. Kosztem strat własnych Maczek ocalił Gandawę i Bredę. Bitwy żołnierza polskiego to szlak bojowy splamiony krwią, naznaczony bohaterstwem i rycerską postawą.