Kierowca dla Wiery

Przyjęty z aplauzem przez międzynarodową krytykę dramat "Kierowca dla Wiery", obok prestiżowych wyróżnień na krajowych festiwalach, otrzymał nominację do Kryształowego Globu w Karlowych Warach. Jego twórca, utalentowany rosyjski filmowiec, syn znanego reżysera Grigorija Czuchraja ("Ballada o żołnierzu"), już kilka lat wcześniej zasłynął w branży nominowanym do Oscara, Złotego Globu i Złotego Lwa "Złodziejem" (1997). Akcja utrzymanego w melodramatycznej konwencji "Kierowcy dla Wiery" została osadzona na początku lat 60. w Związku Radzieckim, za rządów Nikity Chruszczowa, w okresie politycznych nagonek i czystek. Film nieodparcie przywodzi na pamięć klimat dramatu Nikity Michałkowa "Spaleni słońcem", opowiadającego o strasznych czasach ZSRR. Czuchraj ukazał dramat bohaterów poprzez ich sercowe perypetie, ale całą historię potraktował nie jako klasyczny trójkąt miłosny, lecz znacznie bardziej skomplikowany układ uczuciowy, w który są uwikłani: córka generała, jej kierowca i kucharka. Ciekawym kontrapunktem ciemnych politycznych intryg i tragicznych wydarzeń są urokliwe krajobrazy skąpanego w słońcu Krymu, morze i włoskie przeboje lat 60. Generał Serow najwyraźniej popadł w niełaski Kremla, przed czym ostrzega go jego moskiewski przyjaciel Kola. Wokół generała gromadzą się czarne chmury. Niedawno został przeniesiony do Moskwy jeden z jego ludzi, który niemal od razu rzekomo popełnił samobójstwo. Kto stoi za tajemniczą śmiercią majora, generał może się na razie tylko domyślać. Po kolejnej wizycie w stolicy, pełen wiary, że jego czas jeszcze się nie skończył, Serow wraca na swoją krymską daczę niedaleko Sewastopola w towarzystwie nowego kierowcy o imieniu Wiktor. Młody, ambitny sierżant, który nie miał ojca, wychowywał się w potwornej biedzie i dorastał w domu dziecka, w służbie dla generała widzi swoja szansę na lepszą przyszłość. Jest lojalny wobec swego pryncypała i służy mu wiernie. Wiktor zostaje kierowcą córki Serowa, zgorzkniałej i zbuntowanej Wiery, która cierpienie z powodu swego kalectwa zagłusza arogancją i agresją wobec każdej próby narzucania jej jakichkolwiek życiowych reguł i zasad. Wiera jest w zaawansowanej ciąży, ale lekarz nawet nie dopuszcza myśli o aborcji, która odbije się na zdrowiu dziewczyny i doprowadzi do bezpłodności. Zdesperowana dziewczyna próbuje jednak za wszelką cenę pozbyć się niechcianego dziecka, które jest owocem przelotnego romansu z poznanym u córki admirała marynarzem, nie mającym nawet pojęcia o tym, że zostanie ojcem. Wiera szuka więc ratunku u cynicznego ginekologa, który za sowitą opłatą i na swoich warunkach jest gotów wybawić ją z kłopotu. Umawia się na zabieg nazajutrz wczesnym rankiem w sewastopolskiej klinice, dokąd córkę generała ma zawieźć Wiktor. Sierżant domyśla się prawdy i próbuje wyperswadować dziewczynie pochopną decyzję, której później może żałować przez całe życie. Jest mu szczerze żal zagubionej, kalekiej Wiery spragnionej prawdziwej miłości. Nawiązuje się między nimi nić sympatii, u boku przystojnego, opiekuńczego kierowcy dziewczyna odzyskuje chęć życia. Tymczasem sprawy generała Serowa wyglądają coraz gorzej. KGB, szukając kozła ofiarnego, obarcza go odpowiedzialnością za zatonięcie okrętu z radioaktywnymi materiałami, za śmierć wielu marynarzy i skażenie akwenu. Generał znowu wyrusza do Moskwy.