Lunatyk

Życie dwóch rodzin legło w gruzach, kiedy Mark Schall udał się pewnej nocy do domu rodziców swojej żony i tam wielokrotnymi ciosami noża zabił teściową i ciężko ranił teścia. Wydarzenia, jakie wtedy zaszły, były niesłychanie trudne do zrekonstruowania, gdyż sam sprawca nie pamiętał ich przebiegu. Na posterunku policji przyznał się jednak do winy. Od tej chwili nic w rodzinach Schallów i Lane'ów nie będzie już takie samo. Każdy z jej członków musi we własnym sumieniu wszystko przemyśleć i zająć określone stanowisko wobec tego, co zaszło. Początkowo wina Marka wydaje się bezsporna, a opinia prowadzących sprawę detektywów jest jednoznaczna - zbrodnia z premedytacją. Z czasem jednak wypływają na jaw nowe okoliczności. Mark ma dziedziczne skłonności do lunatykowania. Fakt, że nic nie pamięta z owej nocy, świadczy na jego korzyść. Niewykluczone więc, że zabił, nie mając tej świadomości, a wtedy za swój czyn nie ponosiłby odpowiedzialności. Zanim jednak zapadnie wyrok sądowy, Lauren, żona Marka, musi zdecydować, czy stanąć po stronie męża, czy być świadkiem oskarżenia. Po wielu wahaniach decyduje się być z mężem do końca. To oddziela ją od reszty bliskich, którzy nie widzą żadnych podstaw do tego, aby szwagrowi i zięciowi wybaczyć to, co zrobił. A jak do przedstawionych w sądzie wydarzeń ustosunkują się sędziowie przysięgli? Film Johna Cosgrove'a nie jest zagadką kryminalną. Kto kogo zabił, wiadomo od początku. To raczej film o ludzkich postawach, zdolności wybaczania, a wreszcie obraz o granicach odpowiedzialności za swoje czyny i o niezbadanej duszy człowieka.