Lwy Westerplatte 1989-96

Pierwsze strzały II wojny światowej padły na Westerplatte, półwyspie u wejścia do portu gdańskiego, gdzie mieściła się polska składnica amunicyjna na terenie Wolnego Miasta Gdańska. Jej załogę stanowił oddział wartowniczy w sile jednej kompanii piechoty i grupa pracowników cywilnych - razem 182 osoby. Mieli 5 wartowni, 1 działo polowe, 2 działka przeciwpancerne, 4 moździerze. Pod dowództwem majora Henryka Sucharskiego walczyli 7 dni i nocy z niemieckim najeźdźcą. Całymi latami legendę o tym wydarzeniu kształtował wiersz Gałczyńskiego "Pieśń o żołnierzach Westerplatte", co to prosto do nieba czwórkami szli. Recytowano go obowiązkowo na uroczystych akademiach. Znało go na pamięć chyba każde dziecko. Sami jednak żołnierze żyli w cieniu tej legendy, niejako karani za spełnienie obywatelskiego obowiązku i wypełnienie rozkazu. Krzysztof Pulkowski w latach 1989 - 1996 dotarł do ośmiu z nich. Ich refleksjom i gorzkim opowieściom o niewesołym powojennym losie nadaje interesujący kształt formalny. Zestawia sceny ze skromnego, szarego życia tych schorowanych dziś ludzi, z groteskowo ujętymi scenami z uroczystych obchodzów 50. rocznicy wydarzeń na Westerplatte, z udziałem tłumu polityków i wojskowych. Westerplatczycy byli dla władz PRL zawsze podejrzani. Prześladowano ich i odmawiano wszystkiego, zwłaszcza należnego im szacunku. Jeden przez dziesięciolecia bezskutecznie zabiegał o zamianę mieszkania na poddaszu na wygodniejsze. Inny - szykanowany - straci wzrok na tle nerwowym. Jeszcze innemu lekarz powiedział: siedem dni przesiedziałeś pod krzaczkiem, a teraz się o rentę dopominasz? Dopiero na fali przemian, które przyniósł 1989 rok, pomyślano o zadośćuczynieniu. Westerplatczycy wreszcie - po półwieczu - otrzymali Krzyże Kawalerskie Virtuti Militari. Dano im prawo do bezpłatnych przejazdów koleją, choć teraz, ze względu na stan zdrowia, raczej nie mogą z nich korzystać. Zaproszono ich też do Ciechocinka, by podali rękę Niemcom, którzy niegdyś do nich strzelali. Nie chcieli. Film dokumentalny, 40 min, Polska 1997 Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Pulkowski Konsultacja: Stanisława Górnikiewicz - Kurowska Zdjęcia: Adam Bajerski, Maciej Ślesicki Muzyka: Waldemar Wróblewski