Maestro Rodziński

Polska 2011

Opowieść o światowej sławy dyrygencie Arturze Rodzińskim (1892-1958). W czterech częściach przedstawiono drogę artystyczną maestra. Przedziela je intermezzo z wątkami z życia osobistego.

Reżyseria:Bożena Garus-Hockuba

Czas trwania:58 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film dokumentalny

Maestro Rodziński w telewizji

  • Ewa Nawój

    Scenariusz

  • Bożena Garus-Hockuba

    Scenariusz

  • Bożena Garus-Hockuba

    Reżyseria

Opis programu

Film o światowej sławy dyrygencie Arturze Rodzińskim (1892 - 1958). To opowieść o człowieku i artyście, o pasji do muzyki, sukcesach i rozczarowaniach, o namiętności do kobiet, dążeniu do doskonałości i gonitwie za pełnią życia. W czterech częściach, nazwanych aktami, twórcy filmu przedstawili drogę artystyczną Rodzińskiego. Akt I - obejmie dzieciństwo, młodość, studia muzyczne w Wiedniu, małżeństwo, pierwsze kroki na drodze do kariery we Lwowie i w Warszawie. Aż do punktu zwrotnego, którym okazał się wyjazd do USA (1926 r.) na zaproszenie Leopolda Stokowskiego. Akt II - to pierwszy etap kariery w Ameryce: występy w Los Angeles, San Francisco i innych miastach, oraz 10 - letnia stabilizacja i osiągnięcia Rodzińskiego jako dyrygenta orkiestry w Cleveland (od 1933r.), którymi zapracował na niepodważalną pozycję w świecie muzycznym. Punktem zwrotnym było objęcie prestiżowego stanowiska dyrygenta orkiestry symfonicznej w Nowym Jorku. Akt III - początki czteroletniego okresu nowojorskiego, przez roczne epizody w Chicago i Hawanie. To najbardziej konfliktowy i wyniszczający (choć z punktu widzenia osiągnięć muzycznych owocny) okres życia i kariery Rodzińskiego. Kolejnym przełomem była decyzja opuszczenia kontynentu amerykańskiego i poszukiwanie nowej drogi w Europie, przede wszystkim we Włoszech. Akt IV - to swego rodzaju uspokojenie po konfliktach w Ameryce, praca we Włoszech nad mistrzowsko prowadzonymi przedstawieniami operowymi oraz koncerty w całej Europie. Nadchodzi jednak schyłek życia, pojawiają się kłopoty ze zdrowiem. Triumfalny powrót do USA z gościnnym występem jako dyrygent opery "Tristan i Isolda" (1958 rok). Niestety, był to ostatni występ w karierze Artura Rodzińskiego. Cztery zasadnicze części przedziela Intermezzo, w którym pojawiają się prywatne wątki z życia Rodzińskiego: opowieści o dwóch małżeństwach, licznych romansach, o hipochondrycznych skłonnościach dyrygenta, o jego chorobach - wymyślonych i prawdziwych - o zabobonnej naturze Rodzińskiego i głębokiej, choć nieprostej religijności.