Miłość i blizny

Pokazywany na otwarcie sekcji Venice Days Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji film Ye Lou, chińskiego reżysera tzw. "szóstej generacji", która rozpoczęła nowy rozdział w chińskim kinie. "Miłość i blizny" to opowieść o namiętności, nad którą traci się kontrolę oraz miłość graniczącej z nienawiścią. Hua (Corinne Yam), studentka z Pekinu, przyjeżdża do Paryża kontynuować naukę. Mówi biegle po francusku, ale nie może odnaleźć się wśród Francuzów. Włócząc się po mieście, przypadkowo wpada na młodego robotnika Matthieu (Tahar Rahim). Chłopak, zafascynowany egzotyczną kobietą, zaprasza ją na obiad. Potem wszystko wydarza się dokładnie odwrotnie, niż w komedii romantycznej. Matthieu gwałci Hue, a ona po wszystkim pozwala odprowadzić się do domu. Tak zaczyna się oparty na seksualnym pożądaniu związek, w którym Hua jest coraz bardziej poniżana i traktowana przedmiotowo. Pokazywany na otwarcie sekcji Venice Days Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji "Miłość i blizny" to film Ye Lou, chińskiego reżysera tzw. "szóstej generacji", która rozpoczęła nowy rozdział w chińskim kinie. Ye Lou, po sukcesie nagrodzonego na festiwalu w Mannheim-Heidelberg swojego filmu dyplomowego "Weekendowi kochankowie", zaczął pracę w chińskiej telewizji, gdzie stworzył serię "Supercity" i zaprosił do współpracy dziesięciu młodych reżyserów "szóstej generacji". Dwa lata później założył jedną z pierwszych w Chinach niezależnych wytwórni filmowych "Dream Factory", której pierwszą produkcją był jego film "Suzhou", nagrodzony Grand Prix na festiwalu w Rotterdamie. "Miłość i blizny" kontynuuje obsesyjne tematy reżysera takie jak namiętność, nad którą traci się kontrolę, miłość granicząca z nienawiścią i seksualne eksperymenty, które stają się manifestem wolności. Główne role w zrealizowanym w koprodukcji z Francją filmie "Miłość i blizny" zagrali debiutantka Corinne Yam i znany z obsypanego nagrodami "Proroka" Tahar Rahim. Po pokazie w Wenecji recenzent "The Hollywood Reporter" chwalił reżysera m.in. za to, że "w przeciwieństwie do wielu kolegów po fachu, kręcąc film w Paryżu uniknął powtarzania obowiązujących klisz: kawa, croissant i przebitki na wieżę Eiffle'a".