Neil Young: Serce ze złota

Neil Young: Heart of Gold, USA 2006

Neil Young, najwybitniejszy obok Boba Dylana przedstawiciel nurtu folk rock, 19 sierpnia 2005 roku stanął przed publicznością na deskach Ryman Auditorium. Osiem kamer zapisywało każdy jego gest.

Czas trwania:120 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film dokumentalny

Neil Young: Serce ze złota w telewizji

Opis programu

Neil Young jest najwybitniejszym obok Boba Dylana przedstawicielem nurtu folk rock, a także autorem i wykonawcą słynnej "Cinnamon Girl", napisanej zapewne dla ówczesnej dziewczyny Jima Morrisona, Pameli Courson. Wiosną 2005 roku Young dowiedział się, że ma najprawdopodobniej nieuleczalnego tętniaka mózgu. Nagrywał wówczas płytę "Prairie Wind" z entuzjazmem przyjętą później przez fanów i z nie mniejszym zachwytem przez krytyków. Mimo intensywnego leczenia i coraz częstszych pobytów w szpitalu, 19 sierpnia 2005 roku Young stanął przed publicznością na deskach słynnej Ryman Auditorium, pierwotnej siedziby Grand Ole Opry, najsłynniejszej amerykańskiej radiowej audycji country nadawanej z Nashville. Co ciekawe, Ryman Auditorum zostało zbudowane w 1892 roku jako kościół. Studio, w którym Young nagrywał "Prairie Wind" również przez jakiś czas pełniło rolę świątyni, a w trakcie wojny secesyjnej było kostnicą Konfederatów. Razem z Youngiem na scenie pojawili się członkowie zespołu, na czele ze znakomitą wokalistką Emmylou Harris. Osiem kamer ustawionych przez Jonathana Demme'a, zdobywcy Oscara za "Milczenie owiec", ale również reżysera teledysku Bruce'a Springsteena "Streets of Philadelphia", zapisywało każdy gest legendarnego muzyka. Tak powstał niezwykły, nagrodzony przez publiczność NatFilm Festival i nominowany do Online Film Critics Society Award dokument, portret odchodzącego muzyka, który pozostawia publiczności swoje życie zapisane w tekstach piosenek i opowiedziane w krótkich anegdotach między utworami. "Gitara, którą trzymam w rękach należała do Hanka Williamsa, który został zwolniony z Grand Ole Opry w 1952 roku. Cieszę się, że mogła wrócić na scenę Ryman Auditorium" - mówi Young tuż przed piosenką "The Old Guitar", w której śpiewa "Ta gitara nie należy do mnie. Mogę tylko grać na niej przez chwilę". Znany z piosenek, w których od lat wyraża ideały hippisowskiej kontrkultury, Young śpiewa też o rodzinie, wierze, muzyce, nadziei i rozległych równinach Kanady, na których się wychowywał.