O człowieku z uszkodzonym mózgiem

Branidamandj'd Take II, Kanada 2005

Rodzice Paula, pozostającego w śpiączce, uzyskali zgodę na samodzielne próby przebudzenia chorego. W końcu Paul otworzył oczy, jednak wyjście ze śpiączki to dopiero początek walki o życie.

Czas trwania:55 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film dokumentalny

O człowieku z uszkodzonym mózgiem w telewizji

Opis programu

Bardzo zabawny, fajny gość. Trochę zwariowany, przejechał na motorze całą Kanadę! To był ktoś, superfacet, syn, z którego matka może być dumna. Nieśmiertelna dusza. On w śpiączce? Jak to? Niemożliwe... Wystarczyła chwila nieuwagi. W sierpniu 1994 roku w Egipcie śpieszący się na nurkowanie Paul Nadler miał wypadek. Z wraku samochodu wydobyto bezwładne ciało. Do szpitala dotarł już nieprzytomny. Diagnoza lekarzy brzmiała jak wyrok śmierci: uszkodzony płat czołowy i pień mózgu. Lekarze załamywali ręce, dawali ledwie 5 procent szans na odzyskanie przytomności. Proponowali nawet odłączenie od urządzeń powstrzymujących życie. Paul Nadler, niegdyś dobrze się zapowiadający reżyser, pełen pasji i energii artysta, miłośnik wszystkiego co ekstremalne, wielbiciel płci pięknej stał się praktycznie warzywem. Lecz rodzice Paula się nie poddali, nie ulegli rozpaczy. Przetransportowali pozostającego w śpiączce syna do szpitala w Kanadzie. Mimo fatalnych rokowań lekarzy uzyskali zgodę władz szpitala na samodzielne próby wybudzenia chorego. Ojciec Paula przynosił do szpitala magnetofon i nakładał na głowę syna słuchawki. Znajomi i przyjaciele opowiadali, jak minął im dzień. I w końcu stał się cud: Paul otworzył oczy. Ojciec do dziś pamięta pierwsze słowa syna po wybudzeniu. Tego dnia, widząc, jak Paul próbuje się poruszać, zaproponował mu ironicznie, aby od razu zatańczył. Syn, w swoim stylu, zareagował impulsywnie i odpowiedział w zdecydowanie nieparlamentarny sposób. Wyjście ze śpiączki to dopiero początek długiej, trwającej aż do dziś, batalii, jaką Paul prowadzi w walce o odzyskanie dawnego życia. W ciągu kolejnych dni, miesięcy i lat ćwiczył okaleczone ciało, ucząc się siedzieć, wstawać, utrzymywać równowagę i chodzić. Był niecierpliwy, dawały też o sobie znać skutki wypadku. Kanadyjski film dokumentalny to fascynujący zapis z życia człowieka, który nie poddał się losowi. To także opowieść o miłości bliskich, dzięki którym dziś Paul Nadler znów może cieszyć się życiem i wrócić do swojej wielkiej pasji tworzenia filmów.