Pod znakiem Wenus

Dino Risi, zmarły w 2008 roku nestor włoskiego kina, ma na swoim koncie liczne obrazy o tematyce obyczajowej. W centrum zainteresowania reżysera znajduje się kondycja społeczeństwa włoskiego po II wojnie światowej, często ukazana w formie komediowej. Pod znakiem Wenus, jeden z pierwszych zauważonych obrazów Risiego, to właśnie doskonały przykład komediodramatu z intrygującym tłem społeczno-obyczajowym. Agnese jest młodą, niezwykle ponętną dziewczyną. Mężczyźni lgną do niej, a Agnese może przebierać w niezliczonych ofertach. Podobnego szczęścia nie ma Cesira, kuzynka pięknej Agnese. Cesira chce za wszelką cenę znaleźć chłopaka, jednak jej wysiłki okazują się bezowocne. Dopiero zmowa naszych bohaterek i zastosowanie wspólnej taktyki zmieni sytuację. Drobny złodziejaszek Romolo czy podstarzały poeta Alessio? Pierwsze wspólne podboje dziewcząt nie do końca okażą się trafne. Zgrabny komediodramat powstały w okresie schyłku tendencji neorealistycznych we włoskim kinie. Dino Risi, zaczynający od dokumentu i filmów krótkometrażowych, współpracownik Alberta Lattuady, znajduje w Pod znakiem Wenus równowagę między pełnokrwistą komedią obyczajową a dramatem społecznym. Akcja jest wartka, zaś poszukiwania męża okazują się źródłem bezpretensjonalnego humoru. Twórcy, mimo jawnie komediowego nastroju, zaskakują zakończeniem. Wyraziste kreacje stworzyli Sophia Loren (jako Agnese), Franca Valeri jako Cesira i weteran neorealizmu, jeden z najwybitniejszych aktorów i reżyserów włoskich, Vittorio De Sica jako Alessio. Warto przypomnieć, iż Dino Risi jest twórcą włoskiego Zapachu kobiety (1974), filmu, którego amerykański remake z 1992 z Alem Pacino w roli głównej okazał się ogromnym sukcesem. Pod znakiem Wenus był nominowany do Złotej Palmy w Cannes.