Pozory mylą

(ROLEPLAY) Teatr, 72 min, Polska 2007 Autor: Alan Ayckbourn Przekład: Małgorzata Semil Reżyseria: Janusz Majewski Zdjęcia: Witold Adamek Aktorzy: Antoni Pawlicki (Justin Lazenby), Agnieszka Grochowska (Julie - Ann Jobson), Sonia Bohosiewicz (Paige Petite), Robert Więckiewicz (Micky Rale), Grażyna Szapołowska (Arabella Lazenby), Anna Romantowska (Dee Jobson), Krzysztof Kiersznowski (Derek Jobson) Błyskotliwa satyra na angielską klasę średnią, jej obłudę i dbałość o pozory, jej aspiracje nie poparte przymiotami ducha i umysłu. Tekst wyszedł spod pióra Alana Ayckbourna, jednego z najbardziej znanych i cenionych brytyjskich twórców komedii sytuacyjnych, od wczesnej młodości związanego z teatrem, gdzie był oświetleniowcem, dźwiękowcem, aktorem, by wreszcie zostać autorem sztuk, dyrektorem artystycznym teatru i reżyserem spektakli. W Polsce znane są m. in. takie jego sztuki, jak "Farsa na trzy sypialnie", "Jak się kochają", czy prezentowane w ramach Teatru TV "Siła komiczna", "Chwila sławy", "Od czasu do czasu" i "Wesołych świąt". Justin Lazenby i Julie - Ann Jobson znają się od pół roku, mieszkają razem i właśnie postanowili się zaręczyć. Z tej okazji w mieszkaniu Justina, zarabiającego na życie tworzeniem gier komputerowych, młodzi organizują przyjęcie dla rodziców obojga, aby im oznajmić ten radosny fakt. Znając konserwatyzm swoich rodziców, dziewczyna usuwa z mieszkania ukochanego wszelkie ślady swojej wcześniejszej obecności i proponuje, żeby do dnia ślubu faktycznie mieszkali osobno. Justinowi zupełnie to nie w smak, ale zrezygnowany przystaje na decyzję Julie - Ann, która bardzo się denerwuje tym przyjęciem. Wie, że rodzice, rozczarowawszy się boleśnie do dwóch starszych córek, z których jedna okazała się lesbijką, a druga poślubiła Azjatę, w niej pokładają teraz wszystkie swoje nadzieje. Dlatego nawet brak widelczyka do ciasta urasta tego wieczoru w jej oczach do rangi tragedii narodowej. Kiedy dziewczyna wybiega z domu w poszukiwaniu brakującego widelczyka, na balkonie mieszkania Justina ląduje niespodziewanie półnaga, atrakcyjna sąsiadka z ostatniego piętra, Paige Petite, która po linie z prześcieradeł uciekła przed pilnującym ją ochroniarzem, a właściwie przed mającym niebawem wrócić do domu jej chłopakiem, gangsterem. Chwilę później zjawia się też ochroniarz, Micky Rale, były bokser, który w obawie przed gniewem szefa nie odstępuje uciekinierki na krok. Paige nie ma jednak zamiaru wracać z nim na górę. Oświadcza zaskoczonemu i lekko przerażonemu Justinowi, że musi zostać na jego przyjęciu. Micky, nie mając po co wracać bez niej, zostaje również. Oboje zapewniają, że nie sprawią gospodarzowi najmniejszych kłopotów. Ale te zaczynają się już niebawem. Najpierw Julie - Ann o mało nie dostaje histerii na widok intruzów, a zwłaszcza pistoletu Micky'ego i swojej sukienki na ponętnym ciele Paige. Gdy zjawiają się goście, komplikacje jeszcze się piętrzą. Wiecznie wstawiona matka Justina bierze Paige za narzeczoną syna i nie szczędzi jej komplementów, a jednocześnie bezpardonowo krytykuje Julie - Ann. Co gorsza, nie zmienia zdania nawet wtedy, gdy Justin prostuje pomyłkę. Z kolei rodzice Julie - Ann, pretensjonalni mieszczanie próbujący kształtować wszystko i wszystkich (włącznie z przyszłym zięciem) na swoją modłę, sypią dowcipami, które bawią tylko ich. Pogardzają światem reprezentowanym przez Paige i Micky'ego, co dają intruzom wyraźnie odczuć. Justin coraz dobitniej uświadamia sobie, że wiążąc się z Julie - Ann, całkowicie przez nich zdominowaną, za parę lat stanie się identyczny i ogarnia go rosnące przerażenie. A tymczasem za sprawą jego niespodziewanych gości z góry sytuacja zaczyna wymykać się spod kontroli.