Skarb sekretarza Odcinek 1

Streszczenie odcinka

Akcja serialu rozgrywa się współcześnie, we wsi gminnej Piaski, leżącej gdzieś w okolicach Koszalina, na terenach, gdzie po upadku pegeerów tylko nieliczni wiedzą, co dalej począć ze swoim życiem. Jego atutem jest pełna zabawnych sytuacji akcja, dowcipne dialogi, dobrze przez aktorów zagrane charakterystyczne postacie i sprawna reżyseria Olafa Lubaszenki. Leszek Malinowski, autor scenariusza, umieszcza swoich bohaterów we wziętych wprost z rzeczywistości realiach, lecz traktuje je z przymrużeniem oka, tworząc karykaturę polskiej prowincji, zabarwioną jednak sympatią dla jej mieszkańców. Kłusujący właśnie Stanisław Michałek (Leszek Malinowski) w porę dostrzega posterunkowego (Waldemar Sierański) i strażnika (Piotr Kryszan). Uciekając przed nimi, gubi kalosz. Dla posterunkowego to jedyny ślad prowadzący do sprawcy przestępstwa, dla Stanisława - kłopot: w jednym kaloszu natychmiast zostanie rozpoznany. Z tarapatów pomaga mu wybrnąć nauczycielka Mariola Łącka (Joanna Kurowska), wdowa po miejscowym byłym sekretarzu PZPR, który zmarł na zawał serca, usłyszawszy, że Lech Wałęsa został prezydentem. Pani Mariola wprawdzie przysiadła na cmentarzu przy grobie małżonka, lecz nie rozpacza po nim. Nieboszczyk za życia bardzo ją zaniedbywał: ciągle jeździł do Związku Radzieckiego i zwoził stamtąd gipsowe popiersia Lenina. Przechowuje je teraz w swojej piwniczce ksiądz proboszcz (Bohdan Łazuka) twierdząc, że mogą się przydać na lekcjach o szatanie. Stanisławowi, który także jest wdowcem, pani Mariola bardzo się podoba. Marzy o tym, by zabrać ją do supermarketu w mieście. W tym celu pracowicie składa samochód, a by zarobić pieniędze, postanawia skończyć z kłusownictwem i przestawić się na agroturystykę. W Piaskach wójt (Krzysztof Kowalewski) 30 proc. mieszkańców zatrudnił w swoim urzędzie, reszta to bezrobotni, którzy usiłują jakoś przetrwać z zasiłków i kłusownictwa. Buszujących po jeziorze - a są ich dwa tysiące - ściga jedyny w gminie posterunkowy oraz jedyny przedstawiciel straży leśnej. Wójt jest bezradny, na nic nie ma pieniędzy, na przykład na naprawę drogi, której stan uniemożliwia nawet dowóz chleba do wsi. A tu jeszcze musi przyjąć delegację przyjaźni z Niemiec. Ogromny to kłopot, ale i nadzieja, że Niemcy wesprą gminę Piaski z funduszy pomocowych Unii Europejskiej lub własnych. Oczekując na delegację, wójt zapoznaje się z internetem. Przed urzędem zaś trwają przygotowania do uroczystego powitania gości, w czym trochę przeszkadza posterunkowy, każąc mężczyznom przykładać stopę do znalezionego na miejscu przestępstwa kalosza. Przed urząd podjeżdża wreszcie okazały samochód z niemieckiemi numerami rejestracyjnymi, jego pasażerowie nie mówią jednak po niemiecku. Stanisław dostrzega w nich szansę rozwoju swojego agroturystycznego interesu. Szansa ta wzrasta, gdy wkrótce pojawiają się kolejni turyści zagraniczni.