"Ślub od pierwszego wejrzenia" sezon 2. Eksperci zapowiadają: Na pewno nie będzie tak "spokojnie" jak w 1. sezonie [WIDEO+ZDJĘCIA]

Czego możemy spodziewać się po 2. sezonie "Ślubu od pierwszego wejrzenia"?

Monika Staruch: Na pewno nie będzie tak „spokojnie” jak w przypadku pierwszego sezonu. Amplituda emocji jest duża – nikt tam nie udaje bo to jest prawdziwe tak jak w życiu. To nie są amatorzy – aktorzy a zwykli ludzie, którzy myślą, czują, mają pragnienia i marzenia. Są łzy wzruszenia – również po stronie ekspertów, łzy rozczarowania, łzy wynikające z cierpienia, bezsilności. Jest czułość, radość, żal, smutek a nawet przerażenie czy frustracja. Nagłe zwroty akcji które nie tylko będą wprawiały w osłupienie widzów ale przede wszystkim naszych bohaterów. To co najważniejsze i najbardziej cenne dla naszych par będzie bardzo dobrze widoczne w tym sezonie – mianowicie jak słuchać, jak dawać szansę, jak zmagać się z własnymi ograniczeniami i lękami, jak odważnie realizować swoje marzenia.

Prof. Bogusław Pawłowski: W tym sezonie możemy się spodziewać bohaterów o różnych osobowościach oraz zróżnicowanych sposobów budowania partnerskich (małżeńskich) relacji.

Dr Piotr Mosak: Na pewno dobrej rozrywki. Ciekawych i wyjątkowych ludzi. Zwrotów akcji i zaskakujących puent. Napięcia i ciągłego zaskakiwania przez uczestników i prowadzących.

Zwykle uczestnicy, którzy zgłaszają się do kolejnych edycji programów uczą się i wyciągają wnioski z poprzednich. Czy wśród kandydatów 2. edycji "Ślubu..." widać zmianę nastawienia w porównaniu z 1. edycją?

Monika Staruch: Świadomość tych osób, które się zgłosiły była o wiele większa w porównaniu z pierwszą edycją. Przede wszystkim poczucie odpowiedzialności za taka decyzję – niewiele osób stać na taką odwagę żeby zdecydować się na ślub z zupełnie nieznaną sobie osobą. Widząc w jaki sposób były pokazywane pary podczas pierwszej edycji spowodowało że na badania zgłosiło się dużo więcej osób. To, że telewizja nie zaglądała do sypialni, nie epatowała tandetnym szokowaniem widza jak również to, że być może jest to sposób na odnalezienie życiowego partnera czy partnerki – wszystko razem spowodowało ze tak duża grupa singli postanowiła się zgłosić do programu.

Prof. Bogusław Pawłowski: Tak, widać zmianę nastawienia uczestników drugiej edycji vs. tych z pierwszej. Ci z obecnej są pewniejsi siebie i chyba lepiej zdają sobie sprawę z wyzwań, jakim może im przyjść stawić czoła w programie i przy takim już niekonwencjonalnym sposobie doboru małżonków.

Dr Piotr Mosak: Jedyna zmiana to to, że wiedzieli na co się piszą. Plus tego to zaufanie do ekspertów po pierwszej edycji. Minus to przesadzanie z "koncertem życzeń" bo nie o to tu chodzi.

Na jakiej podstawie dobierane są pary?

Monika Staruch: wynik analizy badań antropologicznych, cech osobowości, dojrzałości emocjonalnej, temperamentu, doświadczeń seksualnych, fantazji seksualnych i stopnia ich realizacji, potrzeb seksualnych - wszystko co zawiera się w pojęciu seksualność człowieka.

Prof. Bogusław Pawłowski: Między innymi na podstawie preferencji co do cech budowy ciała potencjalnego partnera, (w przypadku kobiet również tembru głosu mężczyzny), cech osobowości, czy cech socjodemograficznych (np. poziomu wykształcenia).

Dr Piotr Mosak: Staramy się dobrać taką dwójkę, która rokuje. Rokuje, że jest w stanie być dla siebie interesująca i wychodząca na przeciw oczekiwaniom. Czasem jednak jest tak, że dostrzegamy więcej niż uczestnicy i dlatego udaje nam się dobrać osoby, które być może nie zwróciłyby na siebie od razu uwagi. My uczymy się uczestników, ich potrzeb, ich oczekiwań, ale i ich cech, zdolności, plusów i minusów i staramy się dobrać kogoś kto najlepiej pasuje. Tak naprawdę dopasowanie musi być z dwóch stron i to jest największa trudność.

Czy wierzą Państwo w powodzenie takiego eksperymentu?

Monika Staruch: Oczywiście, że tak dlatego wzięłam udział w II-edycji. Poza tym o wierze w powodzenie takiego eksperymentu również świadczy liczebność kandydatów, ich profil osobowy i determinacja. Skoro w obecnych czasach młodzi ludzie mają ogromny problem z budowaniem relacji, jest coraz więcej singli – nie z wyboru – którzy boją się spróbować żeby nie doświadczać rozczarowań i przeżywania kolejnego rozstania, to dlaczego nie spróbować starej, sprawdzonej metody jaką jest małżeństwo aranżowane. Nasz eksperyment może być odpowiedzią na potrzeby dzisiejszych singli a dodatkowo pełnić rolę edukacyjną w obszarze poznawania się nawzajem, rozmawiania ze sobą i budowania relacji, związku.

Prof. Bogusław Pawłowski: Tak, ale pod pewnymi warunkami. Eksperci muszą mieć wystarczająco dużo zróżnicowanych pod względem wielu cech kandydatów. Nawet jednak mając takie możliwości i wiedząc jak wiele cech może być ważnych w związku, należy mieć realne, a zatem w tym wypadku statystyczne podejście do oceny ewentualnego sukcesu takiego eksperymentu. Jeśli w naszej rzeczywistości prawdopodobieństwo trwałości zawiązanej nowej damsko-męskiej relacji wynosi nie więcej niż 15-20% (może nawet mniej) to można oczekiwać, że przy uwzględnieniu obecnej wiedzy naukowej, sukcesem będzie jeśli wśród wszystkich dobieranych przez nas par pozostanie w związku więcej (np. 25-30% par) niż gdyby dobierane były losowo czy bez statycznej wiedzy o tych wzajemnych cechach partnerów, które sprzyjają małżeńskiej (partnerskiej) trwałości.

Dr Piotr Mosak: Oczywiście. Gdybyśmy nie wierzyli to nie bralibyśmy w nim udziału. Moja praca i natura to pomaganie. Widzę i wierzę, że możemy pomóc tym ludziom.

Źródło: Dzień Dobry TVN/x-news