Wiatr buszujący w jęczmieniu

Irlandia, przełom 1920 i 1921 roku. Trwają krwawe walki, które mają przynieść Irlandii niepodległość. Anglia wobec zbuntowanych stosuje coraz ostrzejszy terror, ale gdy to nie pomaga, zgadza się na podpisanie kompromisu. Na jego mocy powstaje złożone z 26 hrabstw Wolne Państwo Irlandzkie, którego głową nadal pozostaje angielska królowa. Jednak sześć hrabstw Irlandii Północnej nie otrzymuje nawet takiej "wolności". Traktat dzieli Irlandczyków na tych, którzy doceniają gest Anglików i tych, którzy zamierzają walczyć dalej. Konflikt dotyka również dwóch braci, którzy do tej pory bili się ramię w ramię w szeregach IRA. Damien (Cillian Murphy), porywczy idealista, który dla partyzantki porzucił karierę lekarską, odmawia podporządkowania się Anglikom. Teddy (Padraic Delaney) z kolei, milczący introwertyk, jest realistą. Uważa, że należy skorzystać z tego co udało się wywalczyć i zaprzestać walki zbrojnej. Bracia oddalają się od siebie, a wreszcie stają po przeciwnych stronach. Dla Damiena, który zaczyna przejawiać coraz więcej cech fanatyka, Teddy jest zdrajcą, którego należy zabić. "Myślę, że to co stało się w Irlandii w latach 1920 - 1922, to jedna z tych historii, która wciąż wzbudza zainteresowanie - tak jak wojna domowa w Hiszpanii. To obraz chwili, w której długa walka o niepodległość została nagle zatrzymana tak blisko pełnego zwycięstwa" - wyjaśniał Ken Loach powody nakręcenia filmu. "To historia młodych ludzi podejmujących radykalne działania. Opowieść o odwadze, strachu, zdradzie, o podnieceniu towarzyszącym walce o niepodległość, ale też o okrucieństwie wojny" - wtórował mu Paul Laverty, sprawdzony scenarzysta Loacha, z którym zrealizował m.in. "Pieśń Carli", "Chleb i róże", "Czuły pocałunek" i "Bilety". Szorstki w wymowie i nie stroniący od okrucieństwa film poruszył canneńską publiczność, wywołał jedną z najgorętszych dyskusji festiwalu, a w końcu zdobył tam Złotą Palmę. To z kolei pomogło promocji filmu, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii.