Agresja

Wystawiana w 1968 roku w Royal Court Theatre sztuka Johna Hopkinsa spotkała się z dużym uznaniem krytyki. Pięć lat później filmową wersję scenicznego utworu zrealizował Sidney Lumet, bezbłędnie powierzając główną rolą znakomitemu Seanowi Connery, któr zebrał najlepsze recenzje. Stworzył psychologiczny portret detektywa dręczonego koszmarnymi wspomnieniami z przeszłości. Ciężka służba w policji wycisnęła na bohaterze straszliwe piętno. Po dwudziestu latach zmagań ze zbrodniami, przemocą, gwałtami, samobójstwami przeżywa psychiczne załamanie. W niewielkim angielskim miasteczku grasuje przestępca molestujący seksualnie dziewczynki. Mimo wzmożonej akcji funkcjonariuszy miejscowej komendy ofiarą zwyrodnialca pada kolejna uczennica. Cała policja i okoliczni mieszkańcy poszukują zaginionej dziewczynki, przeczesują krzaki, pobliski las, sprawdzają mokradła i zbiorniki wodne. W stanie szoku, wyczerpane i poturbowane dziecko odnajduje sierżant Johnson (Sean Connery). Mała natychmiast zostaje odwieziona do szpitala na oddział intensywnej terapii. Głównym podejrzanym o dokonanie ohydnego czynu jest niejaki Baxter (Ian Bannen). Chociaż nie ma przeciwko niemu wystarczających dowodów, Johnson jest przekonany, że to właśnie on jest poszukiwanym od dawna przestępcą. Baxter przez cały czas utrzymuje, że jest niewinny.. Podczas przesłuchania sierżant Johnson traci panowanie nad sobą. Próbując wymusić na podejrzanym przyznanie się do winy, atakuje go. Z licznymi obrażeniami ciała Baxter trafia do szpitala, wkrótce umiera wskutek odniesionych ran podczas przesłuchania. Zawieszony w czynnościach służbowych Johnson popada w głęboką depresję. Podczas przesłuchania wyjawia szczegóły śledztwa, dotyczącego Baxtera.