Bez tajemnic Odcinek 28 (Sezon 2)

Streszczenie odcinka

Drugi sezon pierwszego polskiego serialu produkcji HBO. Film opowiada o psychoterapeucie Andrzeju Wolskim i grupie jego pacjentów, którzy zmagają się z trudnymi osobistymi problemami. Główną postacią serialu jest uznany psychoterapeuta Andrzej Wolski (Jerzy Radziwiłowicz), który regularnie odbywa spotkania ze swoimi pacjentami. Wśród jego podopiecznych są między innymi: próbujące ratować swój związek małżeństwo (Ilona Ostrowska i Łukasz Simlat), Natalia (Magdalena Cielecka), odnosząca sukcesy prawniczka, która nie potrafi sobie poradzić z aborcją sprzed lat, chora na raka studentka (Julia Kijowska) oraz doświadczony przez życie mężczyzna, cierpiący na napady lęku (Janusz Gajos). Równolegle do prowadzonych terapii, Andrzej próbuje uporać się ze swoimi własnymi problemami. Mają mu w tym pomóc wizyty u Barbary (Krystyna Janda), która na nowo podjęła praktykę. Bez tajemnic, pierwszy polski serial produkcji HBO, spotkał się z dużym uznaniem widzów i krytyki. Gustaw przychodzi na sesję z Olgą. Narzeka, że córka i żona kierują jego życiem i ciągle go pilnują. Nie rozumie, po co Olga chciała z nim rozmawiać przy świadku. Dziewczyna martwiła się o ojca i obwiniała o wywołanie jego choroby. Nie może jednak dopuścić, by poczucie winy przejęło kontrolę nad jej życiem. Olga wyznaje, że jest w związku z Ute. Gustaw krytykuje różnicę wieku między nimi. Denerwuje go, że córka powiedziała mu o wszystkim na końcu, po matce i Andrzeju. Sugeruje również, że to może przejściowe uczucie. Olga przypomina jego słowa, które kiedyś powiedział synowi przyłapanemu na paleniu - nie wolno robić niczego, czego nie można zrobić publicznie. Według Gustawa, kobiety zawsze szukają męża podobnego do ojca. Olga odrzuca mężczyzn, więc widocznie on zawiódł jako ojciec. Andrzej sugeruje, że Gustawowi jest ciężej zaakceptować fakt, iż Olga ukrywała swój związek przed nim. Staroń wyjawia, że martwi się o Olgę - będzie mieć trudne życie w nietolerancyjnej Polsce. Andrzej uświadamia mu, że kolejny raz patrzy na córkę przez własny pryzmat, zamiast dostrzec w niej autonomiczną osobę.