Dzikie zakątki Japonii

Japonia to kraina skrajności: zurbanizowana i zatłoczona, a równocześnie cicha i dzika. Japończycy plądrują ocean, ale uratowali zagrożone wymarciem żurawie i obejmują ochroną całe wyspy. Są tu miasta tak zatłoczone, że jako domowe zwierzaki można trzymać najwyżej owady (najchętniej wielkie chrząszcze herkulesy), a z kolei na bezludnych wysepkach na południu żyją ogromne stada inteligentnych makaków japońskich. W podróż po tym niezwykłym kraju, od zaśnieżonej północy po tropikalne południe, wybrał się Steve Backshall - brytyjski podróżnik, przyrodnik i badacz. Do Japonii przybył po raz pierwszy 10 lat wcześniej poznawać sztuki walki, judo i karate. Został tam ponad rok, a przy okazji odbywał wyprawy w dzikie rejony. Teraz wraca w niektóre z wcześniej widzianych miejsc, ale odwiedza też takie, których dotąd nie zdążył zobaczyć. W podróż wyrusza z Tokio, miasta wyglądającego jak wycięte z komiksu, i kieruje się na północ, na wyspę Hokkaido. Chce tam m.in. obejrzeć najbardziej poważane przez Japończyków ptaki - tańczące żurawie wyglądające jak żywa wersja klasycznego malowidła na jedwabiu. W Japonii są one symbolem wierności i romantyzmu. Nie bez powodu: gdy dwa ptaki staną się parą za młodu, już zawsze razem odbywają pląsy, chociaż z latami ich taniec nieco traci na wigorze. Po II wojnie światowej żurawie niemal wyginęły, zostało tylko 25 wygłodzonych osobników. Miejscowi dokarmiali je, pomagając w ten sposób odbudować populację. Półwysep Shiritoko leżący na północnych krańcach Japonii to ostoja dzikich zwierząt. Żyją tam jelenie sika, niedźwiedzie, a w strumieniach śmigają łososie. Steve'owi udaje się też zobaczyć bielika olbrzymiego, jednego z najdostojniejszych ptaków na świecie. Rozpiętość jego skrzydeł sięga 2, 5 m, wyróżnia go też jaskrawo pomarańczowy dziób. W Japonii na każdym kroku widać oznaki aktywności sejsmicznej tych terenów. Kraj leży bowiem na północno - zachodniej krawędzi tzw. pierścienia ognia. To dzięki niemu powstały japońskie, wulkaniczne wyspy.