Fatalne pchnięcie

Villard jako mały chłopiec był świadkiem śmierci swego ojca. Jednak jakżeby mógł rozpoznać w starym, zabiedzonym i obdartym włóczędze, jakim jest teraz Suba, niegdysiejszego mistrza floretu, ucznia i konkurenta swego wielkiego ojca... Villard junior sam jest teraz championem na skalę światową, a prowadzona przez niego akademia prosperuje znakomicie. Villard jest bardzo wymagającym nauczycielem, były mistrz świata w szermierce, ma ambicje zdobycia renomy największego trenera wszechczasów. Suba twierdzi, że też jest nauczycielem, jednak Villard mierzy go jedynie wyrozumiałym spojrzeniem; wiedziony współczuciem proponuje mu posadę dozorcy akademii. Suba z pokorą przyjmuje tę pracę, a stopniowo udowadnia, że nie tylko potrafi uczyć szemierki, ale sam wciąż jest sprawnym florecistą. Villard przypadkowo odkrywszy jego możliwości daje tajemniczemu przybyszowi szansę - może trenować zawodników. Suba bardzo szybko zdobywa popularność wśród adeptów akademii, a jego łagodne, filozoficzne podejście zarówno do samego sportu, jak i nauczania wywiera duży wpływ na młodych szermierzy, przyzwyczajonych dotąd do chłodnej, twardej postawy Villarda. Ten zaczyna czuć się zagrożony dydaktycznymi sukcesami starego Suby. Postanawia dowiedzieć się czegoś o niejasnej przeszłości nauczyciela - rywala. I oczywiście w końcu pozna bolesną prawdę. Pomiędzy mężczyznami musi dojść do dramatycznego pojedynku; pojedynku, który rozstrzygnąć może jedynie śmierć... Wartość filmu podnoszą niewątpliwie wiarygodne i przejmujące kreacje Abrahama i Robertsa. Stworzyli oni skomplikowane i pełnokrwiste postacie, co wzmaga jeszcze napięcie wynikające z konfrontacji ich odmiennych osobowości. Na uwagę zasługuje ponadto świetna choreografia szermierczych walk i znakomicie wyważona dramaturgia całości.