Gwiazdor

O tym filmie było głośno na długo przed premierą, tak ze względu na osobę bohatera, jak i reżysera. 37-letni dziś Latkowski, twórca kontrowersyjnych "Blokersów", umiejętnie zresztą podsycał zainteresowanie mediów swoim dziełem, mówił, że zaprzyjaźnił się ze swoim bohaterem, że pokazał, jak naprawdę wyglądają blaski i cienie bycia na topie. Mimo to w którymś momencie "gwiazdor" odmówił kontynuacji zdjęć. Film jest opowieścią o Michale Wiśniewskim, liderze zespołu Ich Troje, któremu po wielu dramatycznych życiowych przejściach udało się osiągnąć największy na polskiej scenie muzycznej sukces, mierzony setkami tysięcy sprzedanych płyt, ogromną liczbą koncertów i niesłabnącą popularnością. "Gwiazdor" nie jest ani opowiedzianą na klęczkach historią tego sukcesu, ani filmem ironicznym, który wykpiwałby skrajny komercjalizm zespołu i kiczowatość jego występów. W długiej, poszatkowanej rozmowie Latkowskiego z Wiśniewskim reżyser wraca przede wszystkim do wspominanej często przez artystę w wywiadach jego rodzinnej gehenny: matka alkoholiczka poiła go winem, a gdy syn miał trzy lata, porzuciła go. Chłopiec trafił do domu dziecka, następnie do rodzin zastępczych. Przez jakiś czas wychowywała go mieszkająca w Niemczech siostra ojca, który z kolei popełnił samobójstwo, gdy Michał miał 14 lat. W jego barwnej biografii jest też konflikt z prawem i wyrok w zawieszeniu. To, że udało mu się wyjść na prostą, jest samo w sobie sukcesem, bez względu na to, co myśli się o sztuce proponowanej przez Wiśniewskiego i Ich Troje. W "Gwiazdorze" widzimy piosenkarza podczas występów na estradzie i za kulisami, podczas trasy koncertowej i na ubiegłorocznym festiwalu w Opolu, w studiu nagraniowym i podczas sesji zdjęciowej, podglądamy go, gdy płacze i irytuje się czytając w prasie brukowej artykuły na swój temat, w domowym zaciszu z najbliższymi, ale i wtedy, gdy demoluje studio telewizyjne w programie "Bar". Z ekranu padają wypowiedzi Michała, ale także jego żony i członków zespołu, przyrodniego brata, matki, dawnych sąsiadów.