Jimi Hendrix - Dziecko wudu

Ze swoim nowatorskim stylem gry i nieokiełznaną wyobraźnią, zrewolucjonizował nie tylko muzykę, ale i cały świat popkultury. Jimi Hendrix doczekał się już wielu filmów na swój temat. Ten jednak można zdecydowanie uznać za najpełniejszy dokumentalny portret niepokornego mistrza gitary. Jimi Hendrix to postać legendarna. Symbol generacji lat 60., rockowy innowator i buntownik. Jego pamiętna improwizacja na festiwalu Woodstock, w którą wplótł motyw przewodni amerykańskiego hymnu, stała się jednym z wydarzeń - symboli epoki dzieci-kwiatów. Przedwczesna śmierć muzyka w roku 1970 w wieku zaledwie 27 lat dopełniła zaś obraz człowieka, który żył szybko i intensywnie w równie szybkich i intensywnych czasach. Reżyser "Dziecka wudu", Bob Smeaton (zdobywca nagrody Grammy i autor takich muzycznych dokumentów jak "The Doors - legenda rocka" czy mini-serialu "The Beatles Anthology") postanowił przybliżyć widzom sylwetkę najsłynniejszego wirtuoza gitary w sposób, w jaki dotąd nikt jej nie przedstawiał. Filmowcowi udało się dotrzeć do niepublikowanych wcześniej wywiadów z Hendriksem, nieznanych szerzej nagrań z koncertów, ogromnych zbiorów archiwalnych zdjęć, prywatnych zapisków, szkiców i tekstów utworów, a nawet korespondencji artysty z jego ojcem. W rezultacie powstał obraz opowiadający losy genialnego instrumentalisty jego własnymi słowami. Dokument ukazuje widzom jak bardzo żywotne pozostaje dziedzictwo Hendriksa, który nawet w czterdzieści lat po śmierci może cieszyć się statusem niekoronowanego króla elektrycznej gitary. Oczywistym atutem "Dziecka wudu" jest także sama muzyka - klasyki takie jak "Purple Haze", "Hey Joe", "Fire" czy "Voodoo Child (Slight Return)", któremu obraz zawdzięcza swój tytuł, niewątpliwie znów wywołają gęsią skórkę u każdego wielbiciela rocka. Warto przyjąć zaproszenie na wyprawę w głąb niezwykłego świata wielkiego artysty, oglądając ten świetny film dokumentalny.