Joan Sutherland - Zwyczajna primadonna

Joan Sutherland - The Reluctant Prima Donna, Niemcy 2006

Czas trwania:70 min

Kategoria wiekowa:

Gatunek:Film/Film dokumentalny

Joan Sutherland - Zwyczajna primadonna w telewizji

Opis programu

Film dokumentalny o Joan Sutherland. Joan Sutherland urodziła się 7 listopada 1926 roku w Sydney, jej rodzice byli Szkotami. Karierę rozpoczynała w rodzinnej Australii, w 1951 r. wyjechała do Londynu, gdzie doskonaliła swój wokal w Opera School of the Royal College of Music pod kierunkiem Clive'a Careya. Wyszła za mąż w 1954 r. za australijskiego pianistę i dyrygenta Richarda Bonynge'a, który namówił ją na śpiew w sopranie koloraturowym (najwyższy z możliwych głos kobiecy, za najtrudniejszą rzecz do wykonania w tej kategorii uważa się partię Królowej Nocy z opery "Czarodziejski Flet" Mozarta - wokalistki potrafiące wykonać tę partię określa się niekiedy jako wykonujące osobny zawód śpiewaczy). Właśnie ze względu na szerokę skalę i niesamowite możliwości swojego głosu Joan Sutherland dorobiła się przydomku "La Stupenda" (zdumiewająca). Wspaniały głos przyćmiewał niewielkie braki w dykcji czy aktorstwie, co niekiedy zarzucali jej krytycy. Luciano Pavarotii, z którym kilka razy występowała, nazwał ją "głosem stulecia". W 1959 r. wcieliła się w tytułową postać w operze "Łucja z Lamermooru" autortwa Gaetana Dionizettiego. Premiera w Covent Garden w Londynie w reżyserii Franco Zeffirellego i pod batutą Tulio Serafina przyniosła jej wielką sławę oraz otworzyła drzwi do międzynarodowej kariery. Rok później nagrała swój pierwszy album "The Art of the Prima Donna", który do dzisiaj pozostaje jedną z najlepszych płyt operowych, jaką kiedykolwiek wyprodukowano. Te wydarzenia ugruntowały jej sławę na lata. W latach 60. podbijała światowe sceny rolami Violetty w "Traviacie" Verdiego, Aminy w "Lunatyczce" Belliniego, Elviry w "Purytanach" Belliniego czy tytułową rolą w "Semiramidzie" Rossiniego. W Metropolitan Opera w Nowym Jorku debiutowała 26 listopada 1961. W latach 70. doskonaliła swoją dykcję, ponieważ krytycy niekiedy jej zarzucali braki w tej właśnie dziedzinie. Pod koniec lat 70. siła jej głosu zaczęła słabnąć i zmieniać się na niekorzyść. Mimo tego przez lata 80. wystąpiła w wielu prestiżowych przedstawieniach.