Konkurs "Zniewolony. Czym jest prawdziwa wolność?". Wygraj płyty DVD!

Wolność jest dla mnie: F..antazją z jaką tworzę na co dzień moje skromne dzieła R..ewolucją, która zmienia otaczający nas świat E..nergią, która popycha ludzkość do nowych odkryć i wynalazków E..kscytującym uczuciem, które uskrzydla zarówno jednostki, jak i masy D..omem rodzinnym, gdzie nie ograniczano moich pasji i otrzymałam ogromny kapitał zaufania O..dpowiedzialnością – żaden system mnie nie ogranicza oraz nie dyktuje co mam robić, stąd moje działania muszą być mądre M..ożliwościami, po które mogę sięgnąć, by się zrealizować w życiu

Nie mówię o wolności. Mówię o prawdziwej wolności, bo o taką pytacie. A prawdziwa wolność to niebyt. Wydrążony w próżni punkt. Niezależność od wiatru, od powietrza, od ludzi, od zwierząt, od myśli - nawet tych własnych, bo te tak naprawdę są udowadniającymi naszą niewolę popłuczynami po myślach innych. Cisza, która nie jest definiowana brakiem dźwięku; biel, której nie można określić brakiem koloru. Nieodczuwanie, czyli nieświadomość wolności, w której się dryfuje. Unoszenie się w niematerialności, której się nie dostrzega. Wolność jest brakiem poczucia wolności - bo kiedy rzeczywiście wolna się stanę, nawet tego nie zauważę. Zniknę ja i ze mną zniknie wolność. Bo skoro nie ma ograniczeń, wpływów, zależności, skoro nie ma zniewolenia przez cokolwiek, to wolność - do tej pory określana, ugniatana przez cechy, przez definicje, przez kontrasty, słowem, przez rozmaite "zniewoleniowe" tła, na których mogła się zarysować - rozpłynie się w samej sobie. I tylko wtedy będzie prawdziwie prawdziwa.

Myślę, że nie ma sensu tutaj na popisywaniem się esejem na temat prawdziwej wolności... Czym ona dla mnie jest? Pozwolę sobie zacytować słowa wielkiego francuskiego pisarza - Alberta Camusa, który dosadnie oraz adekwatnie do moich przekonań powiedział: "Wolność to nic więcej, niż szansa na bycie lepszym.".

Prawdziwą wolność czuję w górach. Tam w moim słowniku nie istnieje "muszę" jest tylko "chcę". Iść ścieżką przez doliny i lasy. Wspinać się wyżej wśród granitowych skał i przepaści. A gdy po kilkunastu godzinach staję na szczycie. Nie liczy się zmęczenie, pot i strach. Jest satysfakcja, duma i WOLNOŚĆ; która wypełnia serce i duszę. Dzięki niej czuje, że mogę wznieść się ponad wszystko. Nie da opisać się tego w słowach, bo każde jest zbyt banalne. Trzeba to poczuć i pokochać.

Już dawno temu Chłopcy z Placu Broni śpiewali...wolność kocham i rozumiem,wolności oddać nie umiem.A ja taką wolność też kocham i rozumiem.Nie gonię za nowym samochodem i wielkim mieszkaniem,ale cieszę się gdy mogę zająć czas na gitarze graniem.W plener ruszam z aparatem fotograficznym i robię amatorsko foty,po swojemu żyję i nie bawi mnie banknotów ładowanie w skarpety.Kocham góry i tą wielką przestrzeń wokół mnie gdy chodzę dziki ścieżkami,to jest mój świat i ta moja osobista wolność mówiąc między nami.Podoba mi się styl życia Kamila Sipowicza i jego luzackie podejście do wszystkiego,moi rodzice też byli hipisami i często zgadzają się z poglądami jego.Wolność prawdziwa jest wtedy gdy z zgodzie ze sobą żyjemy,robimy coś ciekawego z pasją i wszędzie gdzie się da cos dla siebie pozytywnego wyciągamy.Nie pieniądze i dobra doczesne wokół nas wolność nam dają,ale często nawet w tej wolności przeszkadzaja.Fajna kobieta,dzieci i garstka przyjaciół oto recepta na wolność prawdziwą,do tego zdrowie i odrobina szczęścia bardzo człowiekowi wszystko ułatwiają i umozliwiają...

to możliwość dokonywana wyborów, których potem nie żałuję, a także uczucie, że sama ze sobą dobrze się czuję. wolność to mówienie tego co w mojej głowie siedzi, a także czynienie tego na co ma ochotę. Wolność to kochanie i radowanie się z tego co się ma, to szczęście, które płynie z naszego wnętrza. Wolność to możliwość walki o marzenia, o ich spełnienie. To nadzieja, że jutro będzie dobry dzień. Wolność to możliwość podejmowania wyzwań każdego dnia i realizacji swoich celów

kanciapką szczęścia duszy

Powietrzem. Tym, bez czego nie ma życia, a może istnieć jedynie nędzna wegetacja. W najwęższej perspektywie - brakiem strachu o to, czy ktoś bliski, kto wyszedł z domu, będzie mógł bezpiecznie do niego wrócić oraz pewnością, że jestem u siebie i że to „u siebie” jest najlepszym miejscem na ziemi. Ale nade wszystko wolność jest poczuciem, że zawsze mogę być w zgodzie z samą sobą. Jest harmonijnym akordem pomiędzy tym, co myślę, a tym, co czynię. Jest „niebem gwiaździstym nade mną i prawem moralnym we mnie”, bo w moich wolnych wyborach nie ogranicza mnie nic, prócz własnego sumienia, poczucia sprawiedliwości i honoru. Wolność to brak zewnętrznego przymusu. Ale właśnie to sumienie, poczucie sprawiedliwości i honor nie pozwalają korzystać z wolności kosztem innego człowieka. Bo wolność, to także możliwość podejmowania wyborów, które dobrowolnie ograniczają nas samych, by nie czynić krzywdy innym. Wolność to najcenniejszy dar, jaki można ofiarować drugiemu człowiekowi w imię miłości do niego, choć w pierwszym odruchu chciałoby się go „mieć na własność”.

Dla mnie prawdziwa wolność to życie tu i teraz! To radość! Realizowanie własnych marzeń! Moi dziadkowie walczyli w czasie II wojny światowej, aby Polska była wolna. Niestety musieli zapłacić za to straszną cenę, zostali zesłani do obozów koncentracyjnych. Powtarzali swoim dzieciom, a później wnukom, że najważniejszym dobrem, jakiego człowiek może doświadczyć jest wolność. Każdego dnia cieszę się, że żyję w czasach, gdy do niczego nie jestem zmuszana i nie muszę walczyć o tę wartość, tylko się nią cieszyć.

Czym teraz jest wolność gdy nie przelewamy krwi na barykadach i nie nosimy bibuły w plecaku?Świat konsumpcji wyprał nasze serca z wolności i czasami godności,bo tak jest lepiej i wygodniej.Ja od paru dni rozmyślam nad zmianą pracy i bycie wreszcie wolnym człowiek,zamiast dawać dłużej poniżać się szefowi despocie.Nie mogę spać,jeść spokojnie zajmować się małym synkiem,bo wciąż trawi mnie żal o te wszystkie krzywdy z jego strony.Gdzie nasza ludzka wolność i godność za którą nasi dziadkowie walczyli,a o którym to pojęciu zbyt szybko zapominamy.Może wkrótce los się do mnie uśmiechnie i tak pokieruje moim zyciem,że wszystko dobrze i pomyślnie się potoczy,a ja będę mogła spojrzeć sobie w oczy.Tak właśnie widzę wolność...

Prawdziwa wolność… czyli coś co chyba można rozpatrywać tylko w kryteriach abstrakcji. Wydaje mi się, że w naturze nigdy coś takiego nie istniało, bo nawet przed milionami lat człowiek tak naprawdę nie czuł się wolny na naszej planecie. Zawsze będą istniały pewne ograniczenia, bariery i granice, które będą wyznaczały obszar na którym wolno się nam poruszać. Aby poczuć absolutną wolność człowiek musiałby być samotną jednostką we wszechświecie i dopiero wtedy mógłby być panem swego losu. Byłby niczym Bóg, który może zrobić wszystko czego tylko dusza zapragnie. W społeczeństwie taka wolność nigdy nie zaistnieje, gdyż świat nie może mieć 7 miliardów bogów. Taka wolność dla wszystkich oznaczałaby chaos i prawdopodobnie kompletny upadek naszego świata. Wyniszczanie się nawzajem aż do pozostania właśnie tylko jednej jednostki, którą nic już by nie ograniczało. Dlatego też prawdziwa wolność to dziś po prostu swoboda wyrażania własnych myśli i uczuć. Możliwość bycia tym, kim chcemy być w życiu i przeżywania go na nasz własny, unikalny sposób.

Wolnosc dla mnie to zycie gdzies gdzie nie dotarł zaden człowiek. Zycie bez: kodeksow, zakazow, nakazow, regulaminow. Jednym słowem na odludziu wsrod niczym nie skalanej przyrodzie wsrod dzikich zwierzat. Z mozliwoscia postawienia sobie w kazdej chwili Szekspirowskiego pytania: "byc czy nie byc " w takiej "wolnosci" czas nie miałby najmniejszego znaczenia nie istniałby ani zadne wzorce ani normy robienie wszystkiego czego dusza zapragnie i cieszenie sie z najmniejszych przyjemnosci, popełnianie błedow, potkniecia bez narazenia na głupie uwagi i szyderstwa "zyczliwych" ludzi.

Wydaje mi się, że w przypadku takich pytań zawsze sprawdza się stare powiedzenie „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”. Bo to co dziś dla nas jest normalnością dla naszych rodziców i dziadków było właśnie wolnością o której marzyli. Ale dla mnie… z jednej strony można powiedzieć, że prawdziwa wolność to brak wszelkich nakazów i zakazów, jednak czemuś takiemu jest bliżej do anarchii niż wolności. Dla mnie prawdziwa wolność to uwolnienie się od schematów życia jakie są nam wszystkim wpajane od dziecka. Wszyscy podążamy ścieżkami, które ktoś kiedyś wydeptał i wmawiane jest nam, że tylko takie życie jest słuszne i właściwe. Prawdziwa wolność to zbaczanie z tych ścieżek, życie własnym życiem i postępowanie tak, aby czuć się szczęśliwym. To ucieczka od opinii innych, którzy wytykają nas palcami gdy nie funkcjonujemy tak jak reszta społeczeństwa i poczucie spełnienia na końcu tej drogi jaką jest dla każdego z nas życie. To chwila zadumy na starość i odpowiedzenie sobie twierdząco na pytanie czy w swoim życiu zrobiłem wszystko to na co miałem ochotę. Jednak prawdziwa wolność to również coś co dzisiaj nie istnieje. Nigdy nie uwolnimy się od ręki władzy i ludzi potężniejszych od nas, którzy zawsze będą mieli wpływ na nasz los. Zawsze będzie ktoś nad nami, kto będzie korygował trasę naszej życiowej ścieżki. Dlatego też kończę innym powiedzeniem: „wolny jak ptak”, bo wśród ludzi takiej wolności nie ma.

Prawdziwą wolnością jest życie bez obciążenia i balastu, kiedy jesteśmy szczęśliwi wewnętrznie i żyjemy swobodnie, według własnych zasad, postanowień i ideologii. Bo wolny umysł i wolne ciało są bez wątpienia stanem, kiedy czujemy w sobie podmuch wolności.

Rozważając czym jest prawdziwą wolność, trzeba nieodłącznie odnosić jednostkę do jej relacji w społeczności. Ludzie od zawsze zrzeszali się w społeczności, by dzięki temu podnosić komfort swojego życia. Jeżeli naturalną tendencją człowieka jest zrzeszanie się w społeczności, dlaczego człowiek w obecnej społeczności czuje się coraz bardziej zniewolony? Społeczność, o której wspominałem wcześniej rozumiem bardziej jako plemię, która dba o każdą jednostkę tej społeczności. Każdy robi to, co umie najlepiej i tak oferuje coś bardzo cennego dla innych. Każdemu z członków tej społeczności zależy, by jednostka była Mistrzem w wybranej dziedzinie, gdyż wówczas otrzymuje mistrzowski doskonały produkt. Przy tak zorganizowanej społeczności każdemu zależy, by jednostka miała jak największą wolność działania, gdyż wtedy jego umiejętności mogą w pełni zostać wykorzystane dla dobra społeczeństwa. Nie można tu mówić jednak o ograniczaniu wolności, oczywiście społeczność korzysta na rozwoju jednostki, ale jednostka również korzysta, gdyż dzięki swoim wyrobom nie tylko zyskuje osobiste spełnienie, ale może zapewnić sobie egzystencje na dobrym poziomie. Praca dyktowana pasją i miłością do wybranej dziedziny nie jest obowiązkiem, staje się stwarzaniem i wzrostem. To jest właśnie prawdziwa wolność bycia sobą i przejawiania się w świecie. Wolne życie jest bardzo naturalne i piękne. Dlaczego więc dziś coraz mniej ludzi czuje osobistą wolność? Przyczyny należy szukać w odejściu od naturalnych potrzeb człowieka. Człowiek przestał odczuwać na poziomie ciała i przeniósł się do umysłu. To spowodowało niesamowity rozwój technologiczny jednocześnie sprawiając, że ten umysł uzależniał się od coraz większej ilości rzeczy, które tak naprawdę nie były potrzebne do przeżycia. Człowiek stał się niewolnikiem rzeczy. Rzeczy i pieniądz stały się właścicielem człowieka, chociaż ten myślał, iż ten je posiada. Tylko, że to on się poświęcał dla nich nie one dla niego. A powinno być odwrotnie. Kto więc był Panem? Pieniądz, luksusowy dom, samochód. Chyba dziś już nikt nie ma złudzeń, że zawały serca i inne choroby są skutkiem niewolniczej pogoni za rzeczami, które bardzo często nie są niezbędne dla przeżycia. Jak człowiek może być wolny, gdy niszczy swoje serce, by narcystycznie pompować swoje ego władzą, bogactwem, innymi ludźmi. Człowiek taki zawsze zależy, od czegoś lub od kogoś. Gdy to straci staje na krawędzi i bardzo często dopadają go stany depresyjne. To nie jest normalna sytuacja i niemożliwe jest uzyskanie przy takim stanie umysłu prawdziwej wolności. Jaka jest więc recepta i odpowiedź na pytanie czym jest prawdziwa wolność? To życie zgodne z naturą, gdzie umysł nie jest ważniejszy od ciała, gdzie ego nie jest ważniejszy od serca. Ciało na równi z psychika pracuje dla człowieka. Ego wspiera serce, by człowiek był wolny i szczęśliwy, by mógł zrozumieć egzystencję i odnaleźć wewnętrzne skarby, które skrywa, z najważniejszym przepływem energii między kobietą a mężczyzną. Ludzie głupio uśmiechają się, gdy mówi się o wymianie energii między kobieta i mężczyzną, jednak wyczuwają, że coś w tym jest, jednak przez zniewolony umysł nie są w stanie doświadczyć magii przebywania z drugim człowiekiem. Tylko prawdziwa wolność sprawia, że miłość może ujawnić się w pełni i połączyć zarówno serca, umysły jak i ciała ukochanych. Muszą się połączyć te trzy sfery by miłość była w pełni spełniona, by być prawdziwie wolnym w związku.