Jaka jest Sonia Mietielica?
Sonia Mietielica w „Polowaniu na ćmy”, Wcielasz się w główną rolę Yvette, dziewczyny, która wbrew sobie trafia do domu publicznego.
Ta rola nie była łatwa pod względem emocjonalnym, chociaż mam w sobie pewien pierwiastek smutku. Nuty dramatyczne grają mi w duszy. W roli Yvette najtrudniejszym wyzwaniem było odnalezienie klucza do intensywności tych emocji. Moja bohaterka jest postacią bardzo dynamiczną. Poznajemy ją w momencie, w którym po długich miesiącach spędzonych w więzieniu wychodzi na wolność. Zakłada zbroję na swoje zranione ciało i duszę, jednak wciąż ma nadzieję na odnalezienie bliskiej sobie osoby. Bywa chłodna, oschła, momentami egoistyczna, skupiona na swoim cierpieniu, odarta ze złudzeń, ale w zderzeniu z przemocą i niesprawiedliwością potrafi odsunąć swoje ego na bok. Jest w niej też potrzeba bliskości, jak w każdym człowieku. Nie byłoby jednak tej postaci, gdyby nie książka Wacława Holewińskiego, scenariusz, charakteryzacja, kostiumy, piękna scenografia, magiczne zdjęcia wspaniali partnerzy, a potem montaż, muzyka i mnóstwo innych elementów. - powiedziała w romowie z Aleksandrą Szymczak/AKPA.
Już w pierwszym odcinku znalazła się scena gwałtu. Jak młoda aktorka radzi sobie z tak trudnymi scenami?
Na szczęście w dzisiejszych czasach coraz trudniej wyobrazić sobie granie takich scen bez obecności koordynatorów intymności. Ich zadaniem jest dbać o minimalną ilość osób na planie podczas kręcenia, przeprowadzanie rozmów na temat naszych granic, zadbania o to, abyśmy się mogli czuć na tyle komfortowo, na ile się da. Jednak tu też emocje grają dużą rolę. Są takie momenty, kiedy rzeczywistość na chwilę miesza się z światem wykreowanym. Pamiętam, że po tej scenie musiałam odetchnąć. Jest to próba wejścia w dość nieprzyjemne zakamarki wyobraźni. - przyznała.
Czuję, że minie bardzo dużo czasu zanim z pełnym przekonaniem powiem, że jestem aktorką. Na razie jestem Sonią, która ma to szczęście i możliwość grania w serialach i filmach. Nie mówię, że nie ma w tym żadnej mojej zasługi, ale to bardzo specyficzna branża. Potrzebny jest talent, praca, ale też dużo szczęścia i trafionych spotkań. Jestem zadowolona i wdzięczna za szanse, które dostaję. Czekam na więcej (uśmiech - przyp. red.). Uczę się chwalić siebie, choć to bardzo trudne. Długo żyłam w przekonaniu, że zawodowe wyzwania mi się przydarzają, bo mam szczęście. W wyłapywaniu swoich błędów jestem mistrzynią (śmiech - przyp. red.). W głowie mam wiele planów. Na pewno nauka języków. Nie mam też prawa jazdy& (uśmiech - przyp. red.) Marzy mi się połączenie aktorstwa z tańcem, ale jeśli chodzi o sprawy zawodowe, staram się nie planować. Chcę wykonywać powierzone mi zadania najlepiej jak potrafię, a resztę pozostawiam w rękach losu. (uśmiech - przyp. red.) - opowiedziała w tej samej rozmowie o swoim podejściu do zawodu.
Sprawdź program tv na stronie Telemagazyn.pl
Kultura i rozrywka
