Misja Afganistan

13 odcinków serialu to pół roku życia plutonu na misji w Afganistanie. Zróżnicowani bohaterowie, niełatwe sytuacje, dylematy, również moralne. I wszystko prawdziwe, a przynajmniej prawdopodobne, bo scenarzyści – Jan Pawlicki i Marek Kreutz – opierali się na historiach opowiadanych przez żołnierzy. Maciej Dejczer, reżyser (obok Grzegorza Kuczeriszki) stwierdził: – Czułem, że robimy ważny temat. O czymś istotnym, o życiu, o śmierci, o przewartościowaniu pewnych zasad i relacji międzyludzkich.

Głównym bohaterem jest porucznik Konaszewicz (Paweł Małaszyński), który – choć brak mu doświadczenia bojowego – obejmuje dowództwo plutonu tuż przed wyjazdem na misję do Afganistanu. Fama głosi, że dostał to stanowisko wyłącznie dlatego że jest synem generała. Będzie musiał nie tylko dowodzić, ale i uczyć się od swoich żołnierzy, a przede wszystkim zyskać ich szacunek. Uda się? Pewnie tak, bo choć wydaje się mięczakiem zaprotegowanym na stanowisko przez ojca, to niezły z niego twardziel, a przy tym mózgowiec i z bronią też umie się obchodzić. A jego główny antagonista zapewne stanie się w końcu w ogniu walki najlepszym przyjacielem. Otaczają ich spoceni i zarośnięci twardziele, którzy nie przebierają w słowach, a najgorszą obelgą jest dla nich nazwanie panienką, choć czasem rozczulają się na widok dziecięcego rysunku. Może to i klisze fabularne, ale w końcu najlepsze filmy wojenne opierały się na takich kliszach.

Produkcję zrealizowano przy udziale wojska, mnóstwa sprzętu, tłumów statystów, wśród których znaleźli się Afgańczycy mieszkający w Polsce. Zaskakująco realistyczne zdjęcia powstały w Polsce – na Mazowszu, Kielecczyźnie, w Zachodniopomorskiem. Afgańska wioska wyrosła 40 km od Warszawy, a sceny pustynne kręcono w Niegowie, na terenie kopalni piasku. – Z pomocą wielu świetnych fachowców udaje się robić ten Afganistan w Polsce – wyjaśnia reżyser Maciej Dejczer. – Mam nadzieję, że widz zapomni o tym, gdzie to jest robione, a będzie przeżywał to, co dzieje się z bohaterami.