Pielęgniarki Odcinek 212

Streszczenie odcinka

Na oddział dziecięcy trafia 10-letni Szymon, wychowanek domu dziecka. Chłopiec spadł ze schodów i dotkliwie się potłukł. Lekarze na SOR-rze podejrzewają wstrząs mózgu. Konieczne są dalsze badania i konsultacja neurologiczna. Szymon jest zamknięty w sobie, burkliwy, odpowiada monosylabami. Ożywia się tylko wtedy, gdy chodzi o Jacka i Renatę, bezdzietne małżeństwo, które od pewnego czasu odwiedza go w domu dziecka. Pielęgniarki mają świadomość, w jak trudnej sytuacji znajduje się chłopiec. Jego rodzice zginęli, gdy miał osiem lat. Wobec braku krewnych, którzy mogliby się nim zająć, trafił do rodziny zastępczej, a potem do domu dziecka. Z kolei Jacek (40 l.) i Renata (38 l.) niedawno ukończyli kurs dla przyszłych rodziców i oczekiwali na telefon z ośrodka adopcyjnego. Pielęgniarki zauważają, że przy Renacie i Jacku Szymon staje się zupełnie innym dzieckiem. Mimo że nie może opuszczać łóżka (bo wykryto u niego krwiaki w mózgu), robi się wesoły, ruchliwy, skory do żartów i psot. Między małżonkami dochodzi do poważnej rozmowy. Jacek wyznaje, że przestał się wahać. Jest przekonany, że Szymek jest synem, na którego tak długo czekał. Deklaruje, że jest gotów prosto ze szpitala zabrać chłopca do domu. Renata z kolei ma wątpliwości. Chce to wszystko jeszcze przemyśleć. Przyparta do muru wyznaje brutalną prawdę nie chce adoptować tego chłopca. Chce adoptować znacznie młodsze dziecko, z którym będzie mogła nawiązać "matczyny" kontakt. To jej wyznanie doprowadza do kłótni między małżonkami. Adopcja jest decyzją serca a nie rozumu, jednak Jacek czuje, że w jakiś sposób zawiódł Szymka. Tymczasem okazuje się, że Renata zostaje przyjęła na oddział położniczy w tym samym szpitalu. Jacek początkowo myśli, że doszło do pomyłki, bo przez lata bez powodzenia starali się o własne dziecko. Ale zdumiony dowiaduje się, że żona naprawdę jest w ciąży… Tymczasem pielęgniarki Daga i Ania popadają w konflikt, w którego tle jest sytuacja Szymona oraz Jacka i Renaty. Ania ma za złe koleżance, że ta w niewybrednych słowach powiedziała Renacie, co myśli o ludziach, którzy najpierw pozwalają żyć dziecku nadzieją na normalny dom, a potem się z tego wycofują. Z emocjonalnej rozmowy między pielęgniarkami wyłania się zaskakująca prawda.