Polski Broadway, czyli kabaret dwudziestolecia międzywojennego

Dwudziestolecie międzywojenne to niezwykły czas. Czas spektakularnych karier i upadków. Jest to również okres niezwykłej eksplozji talentów i osobowości we wszystkich dziedzinach sztuki. Nie inaczej było w kabarecie, który rozkwitł natychmiast po odzyskaniu niepodległości. Qui Pro Quo, prowadzona przez skamandrytów kawiarnia Pod Picadorem, Perskie Oko, Morskie Oko, Sfinks, Miraż, Czarny Kot.Wysyp twórców w tej dziedzinie jest oszałamiający, by wymienić choćby Tuwima, Hemara, Brzechwę czy Jurandota - wśród autorów tekstów, zaś wśród gwiazd scenicznych - Adolfa Dymszę, Zulę Pogorzelską, Eugeniusza Bodo, Mirę Zimińską, Lodę Halamę, Ordonkę czy Kazimierza Krukowskiego. W lansowaniu nowych gwiazd celował Jerzy Boczkowski, dyrektor artystyczny Qui Pro Quo, a węgierski konferansjer Fryderyk Jarosy był ulubieńcem publiczności i ówczesnych tabloidów. Rewia i teatry kabaretowe w dwudziestoleciu przynosiły ich twórcom sławę i spektakularne fortuny.