Reporter

Oparta częściowo na autentycznych losach nowojorskiego fotoreportera Weegee opowieść o działalności jego ekranowego kolegi po fachu w Nowym Jorku lat II wojny światowej. Nowy Jork 1942 r. Wszędobylski, wścibski fotoreporter Leon Bernstein, zwany też Wielkim Bernzinim lub Bernzym, przemierza nocą wyludnione ulice, odwiedza zatłoczone lokalne spelunki i ekskluzywne kluby. Z pozoru beznamiętny, nie opowiadający się po żadnej ze stron, bo tylko to może mu zapewnić względne bezpieczeństwo, jak drapieżnik dopada obiektu godnego uwiecznienia na kliszy. Jest rasowym reporterem. Zawsze musi być pierwszy na miejscu zdarzenia, by zdobyć sensacyjną fotografię. Wprawdzie gazety płacą za nią niewiele, zaledwie 3 dolary od sfotografowanego trupa (bo w latach 40. jego zawód nie cieszy się jeszcze społecznym poważaniem), ale Bernzy wie, że jest kimś więcej niż tylko anonimowym "pstrykaczem": jest artystą. Nieważne zatem, że nie traktują go z szacunkiem ani gangsterzy, których brudne interesy próbuje utrwalać obiektywem, ani policja, która zawsze przybywa za późno na miejsce zbrodni. Jedyną miłością Bernsteina, samotnika bez reszty oddanego pracy, jest fotografowanie. Ale widząc wszystko dookoła, Leon jest jednocześnie ślepy na własne uczucia. Uświadomi mu to dopiero piękna Kay Levitz, wdowa po właścicielu eleganckiego nocnego klubu, która go rozumie, docenia i jest gotowa na romans z natchnionym brzydalem. Szantażuje ją niejaki Portofino, gangster, który twierdzi, że był wspólnikiem jej zmarłego męża. W obawie, że straci klub, Kay prosi Leona o pomoc. Ten zgadza się, ale niebawem Portofino zostaje zamordowany we własnym mieszkaniu. Sprawą zaczyna interesować się także FBI, a tymczasem dwaj inni z mafijnych bossów, niejaki Spoleto i Farinelli, nabierają ochoty na przejęcie klubu Kay pod pretekstem współpracy ze ś. p. Lou Levitzem. Bernzy, który nie pozostaje obojętny na urok Kay, uświadamia sobie, że zarówno jemu, jak i wdowie grozi wielkie niebezpieczeństwo.