W minionym roku o Andrzeju Żuławskim zrobiło się znowu głośno nie tyle dzięki kolejnemu projektowi filmowemu, co książce jego autorstwa pt. „Nocnik”. Tytuł ten przysporzył zresztą autorowi sporo kłopotów, o czym wspomina również w rozmowie z Jolantą Janiczak:
- Mówię to z wielkim bólem, ale dzisiejsza literatura polska jest jedną z najgorszych na świecie. Co dziś jest wolnością słowa. Autor jest wieszany za to, że napisał prawdę o starszym panu, który żyje sobie na odludziu, studiuje dzienniki, bo sam taki pisze i ulega fascynacji takim młodym kurwiszonkiem…
Ostatnim filmem Żuławskiego była „Wierność” z 2000 r., w którym zagrała była partnerka reżysera, Sophie Marceau. Jednak lata największych sukcesów urodzonego we Lwowie filmowca przypadają na koniec lat 70. i niemal całe lata 80 XX wieku.
- Jak wygnano mnie z Polski za filmy, które nie były takie jakie by chciało państwo komunistyczne, miałem przy sobie tylko 5 dolarów i walizeczkę – mówi reżyser. - Zrobiłem 12 długich filmów i to sobie chwalę, bo żaden z nich nie został zrobiony po to, aby zrobić tylko film. One zawsze miały ukryty, czasem perfidny cel, aby na końcu powiedzieć w moim odczuciu, co jest moralne! Dlatego też nigdy w życiu nie nakręciłem reklamy, ponieważ uważam to zajęcie za amoralne.
W 1975 r. na ekrany wszedł film „Najważniejsze to kochać” z Romy Schneider (za tę rolę aktorka odebrała później Cezara). Kolejnym głośnym tytułem w dorobku Żuławskiego było zmysłowe i diaboliczne „Opętanie” (1981) z Isabelle Adjani i Samem Neillem. W 1984 r. Andrzej Żuławski nakręcił śmiałą „Kobietę publiczną” z młodziutką Valerie Kaprisky, a rok później „Narwaną miłość” z 18-letnią Sophie Marceau, z którą wkrótce był w związku, wywołując tym skandal w liberalnej obyczajowo Francji. Marceau zaangażował również do swojego kolejnego filmu - „Moje noce są piękniejsze niż wasze dni” (1989).
Kultura i rozrywka
Polscy widzowie z pewnością pamiętają zaś „Szamanką” (1996) z udziałem debiutantki Iwony Petry i Bogusława Lindy. Film wywołał burzę i wzbudził kontrowersje zarówno kinomanów, jak i krytyki.
„Rozmowy poSzczególne” to dokumentalny cykl wywiadów z najwybitniejszymi twórcami polskiej kultury, dotykający ich życia i odsłaniający tajemnice twórczego procesu.
