Wielki błękit

Francuz Jacques Mayol i Włoch Enzo Molinari spędzili dzieciństwo na idyllicznej greckiej wyspie. Obaj uwielbiali morze, całe dnie nurkowali w ciepłych, śródziemnomorskich wodach i spierali się o to, który z nich dłużej wytrzymał pod wodą i niżej zszedł w głębiny. Ojciec Jacquesa utonął podczas nurkowania, wspomnienie jego tragicznej śmierci będzie prześladować syna przez całe życie. Mija dwadzieścia lat i obaj mężczyźni, wierni młodzieńczej pasji, znów się spotykają. Enzo jest już światowym mistrzem w nurkowaniu bez sprzętu. Mayol pracuje jako zawodowy nurek dla towarzystw prowadzących podwodne prace. W Peru poznał Joannę Cross, młodą Amerykankę. Razem wyjeżdżają do Taorminy, gdzie Jacques, choć niechętnie, zgadza się uczestniczyć w zawodach w nurkowaniu, w których startuje także Enzo. Włoch usiłuje rywalizować ze swym najgroźniejszym przeciwnikiem jeszcze przed zawodami, w hotelowym basenie. Dzięki Joannie między mężczyznami nie dochodzi do konfliktu. Francuz wygrywa zawody i wraca z Joanną do Grecji. Ale Enzo nie daje za wygraną i - nie zważając na kłopoty ze zdrowiem - doprowadza do kolejnego pojedynku. Pływanie tym się różni od nurkowania, że pływa się stąd - dotąd, nurkuje zaś w bezkres. Dno nie pojawia się w filmie Bessona i dlatego kontrast powierzchni i głębi działa tak silnie na wyobraźnię. Powierzchnia - to niepozbawiona elementów komediowych rywalizacja dwóch znakomitych nurków o rekord świata w nurkowaniu głębinowym bez aparatu tlenowego. Służy ona nakreśleniu dwóch kontrastowych portretów: Włocha - prostolinijnego, witalnego, pełnego temperamentu i żądnego sławy macho, który nurkuje, aby żyć, i Francuza - zasłuchanego w siebie, subtelnego, nieprzykładającego wagi do takich ziemskich spraw, jak sukces i uznanie mistyka, który żyje, aby nurkować.