Castro - człowiek i mit

Styczeń 1959 roku. Ulice Hawany kipią radością. Po długich rządach okrutnego, do cna skorumpowanego reżimu Batisty, władzę na Kubie przejęli partyzanci. Rewolucja zwyciężyła! Nieprzebrane tłumy czekają na przemówienie nowego przywódcy. Przystojny, trzydziestodwuletni prawnik Fidel Castro pozdrawia rodaków. I nagle wszyscy są świadkami niezwykłego zjawiska. Na ramieniu brodatego wyzwoliciela przysiada biały gołąb, symbol pokoju, nadziei i sprawiedliwości. Cud? Zdaniem wtajemniczonych ten numer z gołąbkiem był starannie wyreżyserowany. Przygotowali go Fidel i jego przyjaciółka. Jeszcze w partyzanckim obozie, w ogniu walki z wojskami Batisty, znaleźli odpowiedniego ptaka i poddali tresurze. Gołąb bezbłędnie odegrał wyznaczoną mu rolę zwiastuna pokojowej polityki ekipy Castro... Różne źródła podają często sprzeczne informacje dotyczące biografii kubańskiego przywódcy, postaci legendarnej, uznawanej przez jednych za genialnego stratega, nadzieję ciemiężonych ludów Ameryki Łacińskiej, pogromcę kapitalistycznej Ameryki, zaś wedle innych - komunistycznego dyktatora brutalnie rozprawiającego się z opozycją, rujnującego gospodarkę swej ojczyzny i pogrążającego mieszkańców wyspy w nędzy i marazmie. Brytyjscy dokumentaliści kreślą w swoim filmie krętą, obfitującą w nagłe zwroty i trudno wytłumaczalne sprzeczności życiową drogę Castro. Przedstawiają Fidela jako owoc romansu bogatego ziemianina z kucharką, opowiadają o jego młodości, latach nauki w dobrych szkołach kościelnych, studiach prawniczych na uniwersytecie hawańskim, pobycie w Stanach Zjednoczonych (słynny klub baseballowy Jankesów proponował mu nawet miejsce w drużynie), o kolejnych małżeństwach, działalności konspiracyjnej, walce partyzanckiej, wreszcie - o spektakularnym zwycięstwie w wojnie domowej i triumfie rewolucjonistów. Zwycięstwie okupionym zatargiem z potężnym sąsiadem. Kulminacją tego konfliktu była nieudana inwazja kubańskich uchodźców w Zatoce Świń, a konsekwencją - militarny sojusz Kuby ze Związkiem Radzieckim.