Kiedy rozum śpi

Film historyczno - obyczajowy, 105 min, Polska/Francja 1992 Reżyseria: Marcin Ziębiński Scenariusz: Andrzej Rychcik i Wojciech Zimiński Zdjęcia: Dariusz Kuc Muzyka: Jean - Claude Petit Aktorzy: Ute Lemper, Jonathan Zaccai, Phillippine Leroy - Beaulieu, Jan Peszek, Wojciech Pszoniak, Janusz Gajos i inni "Kiedy rozum śpi, budzą się upiory" - to tytuł jednej z najbardziej znanych prac Francisco Goi. Do tej pełnej niepokoju i grozy plastycznej wizji wielkiego Hiszpana nawiązuje debiutancki film Marcina Ziębińskiego. Jego premiera odbyła się w Paryżu, co dość dziwne jak na polskiego reżysera, w dodatku jeszcze wówczas studenta łódzkiej szkoły filmowej. "Kiedy rozum śpi" zyskał przychylne recenzje francuskich krytyków. Wyświetlano go również we Włoszech, Hiszpanii, Belgii i oczywiście Polsce. Utwór Ziębińskiego przenosi widza w koniec XVIII wieku w bliżej nieokreślone miejsce Europy. Do imponującego pałacu Aleksandra Planta, ekscentrycznego wynalazcy, przyjeżdża Maksymilian Bardo, młodzieniec wywodzący się z rodziny wiedeńskich zegarmistrzów. Niemal od dzieciństwa marzył o świecie arystokracji. Fascynował go styl życia tej sfery, jej zwyczaje, bogactwo, koneksje. Teraz marzenia mogą się spełnić. Bardo przestępując progi pałacu czuje, jakby wstępował do innej, lepszej rzeczywistości. Łapczywie chłonie nowe wrażenia, podziwia przepych rezydencji. Nie dopuszcza do siebie myśli, że za zasłoną wykwintnego życia i wyszukanego savoir - vivre'u może się kryć podstęp, obłuda, małość. Film Marcina Ziębińskiego, mimo historycznego kostiumu, opowiada o problemach uniwersalnych. Inicjacja w dorosłość, konfrontacja marzeń i rzeczywistości to bodaj najważniejsze z nich.